مِلیک اَصْلانیان، اِمانوئِل (تبریز ۱۲۹۲ـ تهران ۱۳۸۲ش)
مِلیک اَصْلانیان، اِمانوئِل
نوازندۀ پیانو و آهنگ ساز ایرانی. پس از فراگیری مقدمات موسیقی از زادگاهش به آلمان عزیمت کرد و از ۱۳۰۶ش در آکادمی برامس، در هامبورگ، به تحصیل موسیقی پرداخت. دو سال پس از به پایان بردن این دوره، از ۱۳۱۴ تا ۱۳۱۶ش، در کنسرواتوار هامبورگ در رشته های پیانو و آهنگ سازی ادامه تحصیل داد و پنج سال نیز در آکادمی دولتی آلمان در رشته های پیانو، آهنگ سازی، و رهبری ارکستر تحصیل کرد. استادان او عبارت بودند از پاول هیندمیت، که مدتی کوتاه به او آهنگ سازی آموخت، و کنراد و یوآخیم آوزورگه که دوره های پیشرفته نوازندگی را نزد آنان فراگرفت. ملیک اصلانیان پس از پایان تحصیلات، مدتی مدیریت یک مدرسه پیانو در هامبورگ را برعهده داشت و رسیتال های موفقی در آلمان و اتریش به اجرا درآورد. در ۱۳۳۱ش به ایران بازگشت و ضمن تدریس در هنرستان عالی موسیقی و پرورش هنرمندانی چون پری برکشلی و فرشاد سنجری، با برنامه های موسیقی کلاسیک در رادیو و تلویزیون به همکاری پرداخت و در ۱۳۳۹ به عضویت شورای فنی اپرای تهران درآمد. در این دوران با الهام از موسیقی ایرانی، آثار گوناگونی برای پیانو و ارکستر آفرید که بیشتر آن ها را ارکستر سمفونیک تهران اجرا کرد. اصلانیان پس از انقلاب فقط چند رسیتال در تالار رودکی اجرا کرد. از آثار اوست: گفت و شنود برای پیانو و ارکستر، نغمۀ دشتی برای پیانو، بالۀ افسانۀ آفرینش، رقص و ترانه برای ارکستر، اوراتوریوی سپیده، چهارگاه برای پیانو. نت سه قطعه از قطعاتی که او برای پیانو نوشته در ۱۳۷۰ش در ایتالیا به چاپ رسید.
مِلیک اَصْلانیان، اِمانوئِل
نوازندۀ پیانو و آهنگ ساز ایرانی. پس از فراگیری مقدمات موسیقی از زادگاهش به آلمان عزیمت کرد و از ۱۳۰۶ش در آکادمی برامس، در هامبورگ، به تحصیل موسیقی پرداخت. دو سال پس از به پایان بردن این دوره، از ۱۳۱۴ تا ۱۳۱۶ش، در کنسرواتوار هامبورگ در رشته های پیانو و آهنگ سازی ادامه تحصیل داد و پنج سال نیز در آکادمی دولتی آلمان در رشته های پیانو، آهنگ سازی، و رهبری ارکستر تحصیل کرد. استادان او عبارت بودند از پاول هیندمیت، که مدتی کوتاه به او آهنگ سازی آموخت، و کنراد و یوآخیم آوزورگه که دوره های پیشرفته نوازندگی را نزد آنان فراگرفت. ملیک اصلانیان پس از پایان تحصیلات، مدتی مدیریت یک مدرسه پیانو در هامبورگ را برعهده داشت و رسیتال های موفقی در آلمان و اتریش به اجرا درآورد. در ۱۳۳۱ش به ایران بازگشت و ضمن تدریس در هنرستان عالی موسیقی و پرورش هنرمندانی چون پری برکشلی و فرشاد سنجری، با برنامه های موسیقی کلاسیک در رادیو و تلویزیون به همکاری پرداخت و در ۱۳۳۹ به عضویت شورای فنی اپرای تهران درآمد. در این دوران با الهام از موسیقی ایرانی، آثار گوناگونی برای پیانو و ارکستر آفرید که بیشتر آن ها را ارکستر سمفونیک تهران اجرا کرد. اصلانیان پس از انقلاب فقط چند رسیتال در تالار رودکی اجرا کرد. از آثار اوست: گفت و شنود برای پیانو و ارکستر، نغمۀ دشتی برای پیانو، بالۀ افسانۀ آفرینش، رقص و ترانه برای ارکستر، اوراتوریوی سپیده، چهارگاه برای پیانو. نت سه قطعه از قطعاتی که او برای پیانو نوشته در ۱۳۷۰ش در ایتالیا به چاپ رسید.