ملیع. [ م َ ] ( ع ص ) آن بیابان که در آن آب نبود. ( مهذب الاسماء ). زمین فراخ یا بیابان بی گیاه یا زمین دوردست هموار یا بر هیئت کوچه تنگ که کم از قامت مرد پست باشد و آب در وی زود خشک شود و مضمحل گردد و این در بیابانهای هموار و سخت زمین باشد. ج ، مُلُع. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). || تیزرو از ناقه و اسب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
آن بیابان که در آن آب نبود . زمین فراخ یا بیابان بی گیاه یا زمین دور دست هموار یا بر هیئت کوچه تنگ کم از قامت مرد پست باشد و آب در وی زود خشک شود و مضمحل گردد و این در بیابانهای هموار و سخت زمین باشد .
