ملی گرایی کردی یک جنبش سیاسی و اجتماعی است که از طرف احزاب کُرد تشکیل شده است و این جنبش به این باور است که سرزمین کردها یا کردستان بزرگ که در آن مردمان کُرد در اکثریت هستند باید با استقلال از کشورهای اصلی خود یک کشور مستقل کُرد تأسیس کنند. این مناطق عبارت اند از: کردستان عراق، کردستان ایران، کردستان ترکیه و کردستان سوریه. [ ۶] بسیاری احمد خانی شاعر و فیلسوف کردتبار را بنیانگذار ملی گرایی کردی می دانند. [ ۷]
سابقه ملی گرایی کردی به دوران فروپاشی امپراتوری عثمانی بازمی گردد، با تجزیه امپراتوری عثمانی در پی شکست در جنگ جهانی اول، مناطق با اکثریت جمعیت کُرد آن بین کشورهای تازه تأسیس ترکیه، عراق و سوریه تقسیم شد. جنبش های جدایی خواهانه کردها مدت هاست که توسط ترکیه و کشورهای عراق، ایران و سوریه سرکوب شده اند.
از دهه ۱۹۷۰، کردهای عراق هدف خودگردانی بیشتر و حتی استقلال کامل را در برابر رژیم های ملی گرای حزب بعث عراق دنبال کردند، که با سرکوب وحشیانه از جمله کشتار ۱۸۲٬۰۰۰ کرد، در نسل کشی انفال پاسخ دادند. در ترکیه نیز در طی درگیری کردها با ترکیه، گروه های مسلح کُرد علیه ملی گراهای دولت ترکیه مبارزه کرده اند و از سال ۱۹۸۴ این منازعه ادامه دارد. پس از قیام های سال ۱۹۹۱ در عراق، سازمان ملل مناطق پرواز ممنوع عراق را تحت قطعنامه ۶۸۸ اعمال کرد که شامل بسیاری از مناطق بود. پس از تهاجم سال ۲۰۰۳ به عراق که صدام حسین را سرنگون کرد، دولت اقلیم کردستان تأسیس شد که از خودگردانی زیادی برخوردار بود اما از استقلال کامل بازماند. در سوریه نیز، حزب اتحاد دموکراتیک کرد سوریه در بخش اداره خودمختار شمال و شرق سوریه دارای نقش برجسته ای است، اما آن ها هم ملی گرایی کردی و هم ایدئولوژی دولت ملی عربی دولت سوریه را رد می کنند.
ملی گرایی در کردستان ایران بیشتر به شکل ایجاد کشور مستقل، حفظ هویت ملی کردی، اتحاد و همگرایی، پاس داشتن زبان کردی، حفظ لباس کردی و سنت های دیرینه میان کردتباران است. [ ۸]
افراد مشهور در ملی گرایی کردی:[ ۹]
• قاضی محمد
• احمد خانی
• عبدالله اوجلان
• اسماعیل سیمیتقو ( سمکو شکاک )
• عبدالرحمان قاسملو
• مصطفی بارزانی
• بدرخان پاشا
• صلاح الدین دمیرتاش
• و…
احزاب کُردی با شعار و اهداف ناسیونالیستی و تحت شرایط داخل و خارج ایران به دنبال خودمختاری بودند که به شکست منجر شد. آن ها با تلاش برای حذف هویت ایرانی کُردها، به قوم گرایی کُردی دامن می زنند که بخش بزرگی از کُردهای ایران از این موضوع استقبال نکردند. [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسابقه ملی گرایی کردی به دوران فروپاشی امپراتوری عثمانی بازمی گردد، با تجزیه امپراتوری عثمانی در پی شکست در جنگ جهانی اول، مناطق با اکثریت جمعیت کُرد آن بین کشورهای تازه تأسیس ترکیه، عراق و سوریه تقسیم شد. جنبش های جدایی خواهانه کردها مدت هاست که توسط ترکیه و کشورهای عراق، ایران و سوریه سرکوب شده اند.
از دهه ۱۹۷۰، کردهای عراق هدف خودگردانی بیشتر و حتی استقلال کامل را در برابر رژیم های ملی گرای حزب بعث عراق دنبال کردند، که با سرکوب وحشیانه از جمله کشتار ۱۸۲٬۰۰۰ کرد، در نسل کشی انفال پاسخ دادند. در ترکیه نیز در طی درگیری کردها با ترکیه، گروه های مسلح کُرد علیه ملی گراهای دولت ترکیه مبارزه کرده اند و از سال ۱۹۸۴ این منازعه ادامه دارد. پس از قیام های سال ۱۹۹۱ در عراق، سازمان ملل مناطق پرواز ممنوع عراق را تحت قطعنامه ۶۸۸ اعمال کرد که شامل بسیاری از مناطق بود. پس از تهاجم سال ۲۰۰۳ به عراق که صدام حسین را سرنگون کرد، دولت اقلیم کردستان تأسیس شد که از خودگردانی زیادی برخوردار بود اما از استقلال کامل بازماند. در سوریه نیز، حزب اتحاد دموکراتیک کرد سوریه در بخش اداره خودمختار شمال و شرق سوریه دارای نقش برجسته ای است، اما آن ها هم ملی گرایی کردی و هم ایدئولوژی دولت ملی عربی دولت سوریه را رد می کنند.
ملی گرایی در کردستان ایران بیشتر به شکل ایجاد کشور مستقل، حفظ هویت ملی کردی، اتحاد و همگرایی، پاس داشتن زبان کردی، حفظ لباس کردی و سنت های دیرینه میان کردتباران است. [ ۸]
افراد مشهور در ملی گرایی کردی:[ ۹]
• قاضی محمد
• احمد خانی
• عبدالله اوجلان
• اسماعیل سیمیتقو ( سمکو شکاک )
• عبدالرحمان قاسملو
• مصطفی بارزانی
• بدرخان پاشا
• صلاح الدین دمیرتاش
• و…
احزاب کُردی با شعار و اهداف ناسیونالیستی و تحت شرایط داخل و خارج ایران به دنبال خودمختاری بودند که به شکست منجر شد. آن ها با تلاش برای حذف هویت ایرانی کُردها، به قوم گرایی کُردی دامن می زنند که بخش بزرگی از کُردهای ایران از این موضوع استقبال نکردند. [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲]
wiki: ملی گرایی کردی