ملی گرایی مدنی ( انگلیسی: Civic nationalism ) که با نام های ملی گرایی مردم سالار ( انگلیسی: democratic nationalism ) و ملی گرایی لیبرال ( انگلیسی: liberal nationalism ) نیز شناخته می شود، شکلی از ملی گرایی است که به ارزش های لیبرال سنتی مانند: آزادی سیاسی، مدارا، برابری، حقوق فردی و گروهی پایبند است و مبتنی بر قوم گرایی نیست. ملی گرایان مدنی اغلب از ارزش هویت ملی دفاع می کنند و می گویند که افراد به آن به عنوان یک جنبه مشترک جزئی از هویت خود ( هویت برتر ) نیاز دارند تا زندگی معنادار و مستقلی داشته باشند و اینکه سیاست های دموکراتیک برای عملکرد مناسب به هویت ملی نیاز دارند. .
... [مشاهده متن کامل]
ملی گرایی مدنی اغلب با ملی گرایی قومی در تضاد است. به عقیده دونالد ایپرسیل، از نظر تاریخی، ملی گرایی مدنی عامل تعیین کننده ای در توسعه اشکال حکومتی مدرن و دموکراتیک بود، در حالی که ملی گرایی قومی بیشتر با حکومت استبدادی و حتی دیکتاتوری همراه بوده است. با این حال، همان طور که اوموت اوزکریملی بیان می کند، ملت های «مدنی» می توانند مانند ملت های به اصطلاح «قومی» بی تحمل و بی رحم باشند، با استناد به تکنیک های آزار و شکنجه ژاکوبن فرانسوی که توسط فاشیست های قرن بیستم استفاده شد.
ملیت مدنی یک هویت سیاسی است که بر اساس شهروندی مشترک در داخل دولت ساخته شده است؛ بنابراین، «ملت مدنی» نه بر اساس فرهنگ، بلکه توسط نهادهای سیاسی و اصول لیبرال، که شهروندان آن متعهد به حمایت از آن هستند تعریف می شود. عضویت در ملت مدنی برای هر شهروندی بدون توجه به فرهنگ یا قومیت آزاد است. کسانی که این ارزش ها را به اشتراک می گذارند، اعضای ملت محسوب می شوند. به عنوان مثال، طبق ماده ۶۶ قانون اساسی ترکیه، کسانی که تابعیت ترکیه را دریافت می کنند، " ترک " محسوب می شوند، حتی اگر قومیت آنها ترک نباشد.
از نظر تئوری، یک ملت یا دولت مدنی هدفش ترویج یک فرهنگ بر فرهنگ دیگر نیست. فیلسوف آلمانی یورگن هابرماس استدلال کرده است که مهاجران ساکن در یک دولت لیبرال - دمکراتیک نیازی به جذب فرهنگ میزبان ندارند، بلکه فقط اصول قانون اساسی کشور را می پذیرند ( میهن پرستی قانون اساسی ) .
ملی گرایی مدنی در سنت های خردگرایی و لیبرالیسم نهفته است، اما به عنوان شکلی از ملی گرایی در مقابل ملی گرایی قومی قرار می گیرد. اغلب تصور می شود که ارنست رنان یک ملی گرای مدنی اولیه است. فیلسوف هانس کوهن یکی از اولین کسانی بود که ناسیونالیسم مدنی را از ملی گرایی قومی در نشریه خود در سال ۱۹۴۴ با عنوان "ایده ناسیونالیسم: مطالعه ای در ریشه و پیشینه آن" متمایز کرد. عضویت در ملت مدنی داوطلبانه در نظر گرفته می شود، همان طور که در تعریف کلاسیک رنان از ملت به عنوان "رفراندم روزانه" که با "اراده برای زندگی مشترک" مشخص می شود. آرمان های مدنی - ملی بر توسعه دموکراسی نمایندگی در کشورهایی مانند ایالات متحده و فرانسه تأثیر گذاشت ( به اعلامیه استقلال ایالات متحده در ۱۷۷۶، و اعلامیه حقوق بشر و شهروندی ۱۷۸۹ مراجعه کنید ) .
... [مشاهده متن کامل]
ملی گرایی مدنی اغلب با ملی گرایی قومی در تضاد است. به عقیده دونالد ایپرسیل، از نظر تاریخی، ملی گرایی مدنی عامل تعیین کننده ای در توسعه اشکال حکومتی مدرن و دموکراتیک بود، در حالی که ملی گرایی قومی بیشتر با حکومت استبدادی و حتی دیکتاتوری همراه بوده است. با این حال، همان طور که اوموت اوزکریملی بیان می کند، ملت های «مدنی» می توانند مانند ملت های به اصطلاح «قومی» بی تحمل و بی رحم باشند، با استناد به تکنیک های آزار و شکنجه ژاکوبن فرانسوی که توسط فاشیست های قرن بیستم استفاده شد.
ملیت مدنی یک هویت سیاسی است که بر اساس شهروندی مشترک در داخل دولت ساخته شده است؛ بنابراین، «ملت مدنی» نه بر اساس فرهنگ، بلکه توسط نهادهای سیاسی و اصول لیبرال، که شهروندان آن متعهد به حمایت از آن هستند تعریف می شود. عضویت در ملت مدنی برای هر شهروندی بدون توجه به فرهنگ یا قومیت آزاد است. کسانی که این ارزش ها را به اشتراک می گذارند، اعضای ملت محسوب می شوند. به عنوان مثال، طبق ماده ۶۶ قانون اساسی ترکیه، کسانی که تابعیت ترکیه را دریافت می کنند، " ترک " محسوب می شوند، حتی اگر قومیت آنها ترک نباشد.
از نظر تئوری، یک ملت یا دولت مدنی هدفش ترویج یک فرهنگ بر فرهنگ دیگر نیست. فیلسوف آلمانی یورگن هابرماس استدلال کرده است که مهاجران ساکن در یک دولت لیبرال - دمکراتیک نیازی به جذب فرهنگ میزبان ندارند، بلکه فقط اصول قانون اساسی کشور را می پذیرند ( میهن پرستی قانون اساسی ) .
ملی گرایی مدنی در سنت های خردگرایی و لیبرالیسم نهفته است، اما به عنوان شکلی از ملی گرایی در مقابل ملی گرایی قومی قرار می گیرد. اغلب تصور می شود که ارنست رنان یک ملی گرای مدنی اولیه است. فیلسوف هانس کوهن یکی از اولین کسانی بود که ناسیونالیسم مدنی را از ملی گرایی قومی در نشریه خود در سال ۱۹۴۴ با عنوان "ایده ناسیونالیسم: مطالعه ای در ریشه و پیشینه آن" متمایز کرد. عضویت در ملت مدنی داوطلبانه در نظر گرفته می شود، همان طور که در تعریف کلاسیک رنان از ملت به عنوان "رفراندم روزانه" که با "اراده برای زندگی مشترک" مشخص می شود. آرمان های مدنی - ملی بر توسعه دموکراسی نمایندگی در کشورهایی مانند ایالات متحده و فرانسه تأثیر گذاشت ( به اعلامیه استقلال ایالات متحده در ۱۷۷۶، و اعلامیه حقوق بشر و شهروندی ۱۷۸۹ مراجعه کنید ) .
