ملی گرایی بلوچی یا ناسیونالیسم بلوچی ( بلوچی: راج دۏستی بلۏچی; اردو: بلوچ قوم پرستی ) یک ایدئولوژی است که می گوید مردم بلوچ که ساکنان بومی بلوچستان بزرگ واقع در کشورهای پاکستان، ایران و افغانستان هستند باید با استقلال از کشورهای اصلی خود یک کشور مستقل بلوچ تأسیس کنند. این مناطق عبارت اند از: بلوچستان پاکستان، بلوچستان ایران و بلوچستان افغانستان. [ ۱] خاستگاه ملی گرایی امروزین بلوچ ها همراه به شورش در بلوچستان که سازمان های مختلف مبارز را درگیر کرد، دوره تجزیه هند بریتانیایی و متعاقب آن، به استقلال پاکستان برمی گردد، آنها ادعا دارند، کلات بزرگ ترین ایالت شاهزاده نشین بلوچ در سال ۱۹۴۸ توسط نیروهای پاکستانی تسخیر و علی رغم استقلال طلبی و اعلام استقلال بلوچستان ( ۱۵ اوت ۱۹۴۷ ) ، محاصره نظامی شده تا به پاکستان ملحق شود. [ ۲]
ملی گرایی بلوچی بیشتر در نواحی جنوبی و شرقی بلوچستان رواج دارد. [ نیازمند منبع]
خواسته های جنبش ملی گرایی بلوچی از حقوق بیشتر فرهنگی، اقتصادی و سیاسی، تا خودمختاری سیاسی، تا جدایی کامل و ایجاد یک کشور مستقل بلوچستان را شامل می شود. این جنبش سکولار است[ نیازمند منبع] و بمانند دیگر همتایان خود در سایر نقاط پاکستان به شدت تحت تأثیر ایدئولوژی مارکسیستی چپ است.
این جنبش مدعی است که از دیاسپورای بلوچ در عمان، امارات، سوئد، نروژ و سایر کشورها حمایت قابل توجهی دریافت می کند. پاکستان بارها ادعاهایی مبنی بر این که جدایی خواهان بلوچ از هند کمک مالی دریافت می کنند را، مطرح کرده است، [ ۳] اگرچه هند این ادعا را رد می کند. [ ۴] به همین ترتیب، افغانستان به حمایت پنهانی از ستیزه جویان بلوچ اذعان کرده است. در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی، جمهوری افغانستان پناهگاهی برای مبارزان بلوچ فراهم کرد. جمهوری افغانستان برای آموزش شبه نظامیان بلوچ و همچنین تهیه سلاح و مهمات در قندهار کمپ های آموزشی ایجاد کرده بود.
ملی گرایی بلوچی در شکل امروزین خود در قالب انجمن اتحاد بلوچ ها ( سازمان اتحاد بلوچ ) مستقر در موستنگ در سال ۱۹۲۹ به رهبری یوسف عزیز مگسی، عبدالعزیز کرد و دیگران آغاز شد. [ ۵] در نوامبر ۱۹۲۹، یوسف عزیز مگسی مقاله ای را منتشر کرد که اهداف این گروه را بیان می کرد:
• اتحاد و استقلال بلوچستان؛
• ایجاد یک نظام دموکراتیک و سوسیالیستی که توسط جهان بینی اسلامی هدایت می شود.
• لغو نظام سرداری - جرگه؛
• آموزش رایگان و اجباری برای بلوچ ها و برابری برای زنان بلوچ.
• ترویج فرهنگ بلوچ[ ۶] [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفملی گرایی بلوچی بیشتر در نواحی جنوبی و شرقی بلوچستان رواج دارد. [ نیازمند منبع]
خواسته های جنبش ملی گرایی بلوچی از حقوق بیشتر فرهنگی، اقتصادی و سیاسی، تا خودمختاری سیاسی، تا جدایی کامل و ایجاد یک کشور مستقل بلوچستان را شامل می شود. این جنبش سکولار است[ نیازمند منبع] و بمانند دیگر همتایان خود در سایر نقاط پاکستان به شدت تحت تأثیر ایدئولوژی مارکسیستی چپ است.
این جنبش مدعی است که از دیاسپورای بلوچ در عمان، امارات، سوئد، نروژ و سایر کشورها حمایت قابل توجهی دریافت می کند. پاکستان بارها ادعاهایی مبنی بر این که جدایی خواهان بلوچ از هند کمک مالی دریافت می کنند را، مطرح کرده است، [ ۳] اگرچه هند این ادعا را رد می کند. [ ۴] به همین ترتیب، افغانستان به حمایت پنهانی از ستیزه جویان بلوچ اذعان کرده است. در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی، جمهوری افغانستان پناهگاهی برای مبارزان بلوچ فراهم کرد. جمهوری افغانستان برای آموزش شبه نظامیان بلوچ و همچنین تهیه سلاح و مهمات در قندهار کمپ های آموزشی ایجاد کرده بود.
ملی گرایی بلوچی در شکل امروزین خود در قالب انجمن اتحاد بلوچ ها ( سازمان اتحاد بلوچ ) مستقر در موستنگ در سال ۱۹۲۹ به رهبری یوسف عزیز مگسی، عبدالعزیز کرد و دیگران آغاز شد. [ ۵] در نوامبر ۱۹۲۹، یوسف عزیز مگسی مقاله ای را منتشر کرد که اهداف این گروه را بیان می کرد:
• اتحاد و استقلال بلوچستان؛
• ایجاد یک نظام دموکراتیک و سوسیالیستی که توسط جهان بینی اسلامی هدایت می شود.
• لغو نظام سرداری - جرگه؛
• آموزش رایگان و اجباری برای بلوچ ها و برابری برای زنان بلوچ.
• ترویج فرهنگ بلوچ[ ۶] [ ۵]
wiki: ملی گرایی بلوچی