ملی گرایی بریتانیایی

ملی گرایی بریتانیایی یا ناسیونالیسم بریتانیایی ادعا می کند که بریتانیایی ها یک ملت هستند. هدف این ایدئولوژی سربلندی ملت و ترویج وحدت فرهنگی از بریتانیایی ها است. [ ۱] [ ۲] در یک تعریف بریتانیایی ها که ممکن است شامل مردم انگلیسی، اسکاتلندی، ولزی، و ایرلندی تبار ( کسانی که زندگی در هر دو ایرلند شمالی و بریتانیا و از لحاظ تاریخی کل ایرلند زمانی که در داخل پادشاهی متحده بود ) . [ ۱] ناسیونالیسم انگلیس با اتحادیه انگلیس ارتباط نزدیکی دارد که می خواهد اتحادیه سیاسی را که پادشاهی متحده است، حفظ کند یا پیوندهای کشورهای انگلستان را تقویت کند. [ ۳]
هویت وحدت ملی گرایی بریتانیایی از بریتون های سلتی که در جزیره بریتانیای کبیر زندگی می کنند ناشی می شود. [ ۲] ناسیونالیسم بریتانیایی به بزرگ عبارتند از افراد خارج بریتانیا، در ایرلند، به دلیل ۱۵۴۲ تاج و تخت از قانون ایرلند، اعلام می کرد که تاج ایرلند بود که پادشاه حاکم برگزار می شود انگلستان و همچنین بریتانیا و ایرلند درخواست برای اتحاد با بریتانیا. [ ۴]
این نیرو به عنوان «یک نیروی قدرتمند اما دوسوگرایانه در سیاست انگلیس» توصیف می شود. [ ۵] در شکل متوسط خود، ناسیونالیسم انگلیس یک ملی گرایی مدنی بوده و بر انسجام و تنوع مردم انگلستان، وابستگی ها و مستعمرات سابق آن تأکید دارد. [ ۱] با این حال، بومی گرایی ناسیونالیسم بر اساس ترس از بریتانیا که توسط مهاجران غرق به وجود آمده است. این ناسیونالیسم ضد مهاجر بومی گرایانه از نظر سیاسی در حزب ملی بریتانیا و دیگر جنبش های ملی گرایانه بومی گرایی ظاهر شده است. [ ۱] سیاستمداران، مانند دیوید کامرون ، نخست وزیر پیشین انگلیس، در تلاشند ملی گرایی انگلیس را به عنوان یک هدف مترقی تبلیغ کنند. [ ۶]
امروزه، مانند گذشته، جنبش های اتحادیه ای در اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی وجود دارد. این جنبش ها به ویژه برای حفظ روابط بین این مناطق و سایر مناطق انگلستان، در تقابل با جنبش های ملی گرایانه مدنی، تلاش می کنند. از جمله این جنبش های اتحادیه ای می توان به حزب اتحادیه اولستر، حزب اتحادیه دموکراتیک و حزب اتحادیه اسکاتلند اشاره کرد. در اسکاتلند و ولز محافظه کار، حزب کارگر، لیبرال دموکرات و حزب استقلال پادشاهی متحد از اتحادیه حمایت می کنند. ملی گرایان انگلیس به طور کلی از اتحادیه حمایت می کنند.