ملی گرایی ارمنی یا ناسیونالیسم ارمنی در دوره معاصر، ریشه در ملی گرایی رمانتیک میکائیل چامچیان ( ۱۷۳۸–۱۸۲۳ ) دارد و به طور کلی، به عنوان ایجاد یک ارمنستان آزاد ( به ارمنی: Հայ Դատ، یا هی دات ) تعریف می شود. بیداری ملی ارمنی در دهه ۱۸۸۰، در کنار اوج گیری ملی گرایی در امپراتوری عثمانی، شکل گرفت که به دنبال آن در ارمنستان روسیه گسترش یافت. کلیسای حواری ارمنی، با داشتن رهبرانی مانند مگردیچ خریمیان، که زندگی خود را وقف کمک به کشاورزان و دهقانان کرده بود، مدافع بزرگی از ملی گرایی ارمنی به شمار می رود. با تشکیل ارمنستان معاصر در سال ۱۹۹۱، و پیچیدگی بافت اجتماعی ارمنستان، به تدریج از نفوذ سیاسی هی دات در مناطق ارمنی نشین کاسته و آنان را به سمت ملی گرایی مدرن ارمنی سوق داد که نام دیگر آن، ملی گرایی مدنی است. از طرف دیگر، جماعت ارمنیان پراکنده، دارای «ملی گرایی جماعت پراکنده» هستند، که برای بیشتر کشورها، وجود جماعت پراکنده اقوام دیگر، نوعی تهدید به حساب می آید تا مزیتی اقتصادی.
... [مشاهده متن کامل]
در نتیجه اصلاحاتی که در دوران تنظیمات اعمال شد، وضعیت اقلیت های غیر مسلمان در داخل امپراتوری عثمانی تغییر اساسی کرد. اصلاحات اولیه به طور کلی، در تغییر سازمان ها و سیستمهای درون امپراتوری عثمانی انجام گرفته بود. با این حال، در نتیجه فشارهای دیپلماتیک اعمال شده توسط قدرتهای بزرگ، که از امپراتوری عثمانی علیه امپراتوری روسیه در طول جنگ کریمه حمایت کرده بودند، در سال ۱۸۵۶، اصلاحاتی انجام شد که سعی داشت حقوق شهروندان غیر مسلمان امپراتوری عثمانی را با شهروندان مسلمان آن برابر کند. درنتیجه، مالیات سرانه غیرمسلمانان لغو شد، غیرمسلمانان مجاز به حضور در ارتش شدند، و ایجاد مدارس برای جوامع غیرمسلمان مجاز شد.
در این شرایط جدید و نسبتاً لیبرال، بسیاری از مدارس ارمنی در سراسر امپراتوری عثمانی شکل گرفت. اکثر این مدارس به سرعت جنبه سکولار پیدا کردند. ارمنیها همچنین انجمن های فرهنگی متعددی را، برای تعیین حداقل استاندارد برای برنامه های درسی و صلاحیت های آموزگاران تأسیس کردند. در سال ۱۸۸۰، این انجمن ها به عنوان «اتحادیه عمومی مدارس ارمنی» با هم متحد شدند.
پس از شکست امپراتوری عثمانی در جنگ روسیه و عثمانی در سالهای ۱۸۷۷–۷۸، مجمع ملی ارمنیان و اسقف نرسس دوم قسطنطنیه، مگردیچ خریمیان را به کنگره برلین فرستادند تا نماینده مردم ارمنی در بحث " مسئله ارمنی " باشد. مگردیچ خریمیان در سخنرانی مشهور میهن پرستانه خود "ملاقه کاغذی"، به مردم ارمنی توصیه کرد که بیداری ملی بلغارستان را، به عنوان الگویی برای تعیین سرنوشت خویش قرار دهند.
... [مشاهده متن کامل]
در نتیجه اصلاحاتی که در دوران تنظیمات اعمال شد، وضعیت اقلیت های غیر مسلمان در داخل امپراتوری عثمانی تغییر اساسی کرد. اصلاحات اولیه به طور کلی، در تغییر سازمان ها و سیستمهای درون امپراتوری عثمانی انجام گرفته بود. با این حال، در نتیجه فشارهای دیپلماتیک اعمال شده توسط قدرتهای بزرگ، که از امپراتوری عثمانی علیه امپراتوری روسیه در طول جنگ کریمه حمایت کرده بودند، در سال ۱۸۵۶، اصلاحاتی انجام شد که سعی داشت حقوق شهروندان غیر مسلمان امپراتوری عثمانی را با شهروندان مسلمان آن برابر کند. درنتیجه، مالیات سرانه غیرمسلمانان لغو شد، غیرمسلمانان مجاز به حضور در ارتش شدند، و ایجاد مدارس برای جوامع غیرمسلمان مجاز شد.
در این شرایط جدید و نسبتاً لیبرال، بسیاری از مدارس ارمنی در سراسر امپراتوری عثمانی شکل گرفت. اکثر این مدارس به سرعت جنبه سکولار پیدا کردند. ارمنیها همچنین انجمن های فرهنگی متعددی را، برای تعیین حداقل استاندارد برای برنامه های درسی و صلاحیت های آموزگاران تأسیس کردند. در سال ۱۸۸۰، این انجمن ها به عنوان «اتحادیه عمومی مدارس ارمنی» با هم متحد شدند.
پس از شکست امپراتوری عثمانی در جنگ روسیه و عثمانی در سالهای ۱۸۷۷–۷۸، مجمع ملی ارمنیان و اسقف نرسس دوم قسطنطنیه، مگردیچ خریمیان را به کنگره برلین فرستادند تا نماینده مردم ارمنی در بحث " مسئله ارمنی " باشد. مگردیچ خریمیان در سخنرانی مشهور میهن پرستانه خود "ملاقه کاغذی"، به مردم ارمنی توصیه کرد که بیداری ملی بلغارستان را، به عنوان الگویی برای تعیین سرنوشت خویش قرار دهند.
