ملکیه الارض و الثروات الطبیعیه فی الفقه الاسلامی

[ویکی نور] ملکیة الأرض و الثروات الطبیعیة فی الفقه الإسلامی، اثر شیخ محمدمهدی آصفی (متولد نجف، اول فروردین 1316ش) به زبان عربی است. نام کامل کتاب عبارت است از: «ملکیة الأرض و الثروات الطبیعیة فی الفقه الإسلامی، دراسة فقهیة مقارنة».
نویسنده در آغاز، نام کتاب را به این ترتیب انتخاب کرد: «ملکیة الأرض فی الإسلام»؛ چه، در چاپ اول و دوم، این اثر، مشتمل بر بابی به نام «ثروت های طبیعی» نبود. این باب، به عنوان باب چهارم، در چاپ سوم افزوده شده است.
نویسنده در این اثر اجتهادی، مسئله مالکیت زمین و ثروت های طبیعی را به صورت تطبیقی از نظر مذاهب فقهی پنج گانه اسلامی (شافعی، حنفی، مالکی، حنبلی و شیعه) بررسی کرده است.
نویسنده، نگارش این اثر را در سال 1390ق، در نجف به پایان رسانده است. دو نفر از عالمان بزرگ شیعه با مطالعه چاپ اول کتاب حاضر، به نویسنده آن گواهی تأیید اجتهاد فقهی عطا کرده اند: یکی مرحوم شیخ میرزا هاشم آملی از قم، در سال 1393ق و دیگری شیخ مرتضی آل یاسین از نجف، در سال 1394ق.
مرحوم میرزا هاشم آملی در باره این کتاب نوشته است: «حقّ این است که این اثر، تألیفی جدید در موضوع خودش است که نویسنده اش در آن، بین «اشراف بر اقوال و ابعاد آن» و بین «برپاداشتن برهان بر آن و اجتهاد در استنباط حکم شرعی که بر مبانی فقهی و اصولی صحیح مبتنی است» را جمع کرده است» .