[ویکی نور] محمد باقر ملکی میانجی یکی از مفاخر علمای آذربایجان و از پژوهشیان مسائل اعتقادی و شناختی و مباحث نظری مکتب تفکیک بود که در محضر استادان بزرگ آن مکتب، بر این مبانی واقف شد و به آن معتقد گردید و در مجموعۀ آثار مفید و نوشته ها و دروس خویش، به ترویج و تثبیت آن مبانی همت گماشت.
ایشان در سال 1324 ق1285/ ش، در قصبه ترک از توابع ناحیۀ گرمرود شهرستان میانه به دنیا آمد.در همانجا از محضر عالم جلیل، سیّد واسع کاظمی ترکی (م 1354 ق)که خود از افاضل شاگردان آخوند خراسانی بود، ادبیات عرب، منطق، اصول (قوانین) و فقه(ریاض)فرا گرفت.
وی به سال 1349 ق، به مشهد مقدس آمد و سطح عالی را نزد استاد فاضل خویش آیت اللّه شیخ هاشم قزوینی(م 1380 ق) و دروس فلسفه و مباحث اعتقادی و معارفی را نزد عالم نحریر آیت اللّه شیخ مجتبی قزوینی(م 1386 ق) تلمّذ کرد.
آنگاه در درس خارج زعیم حوزۀ علمیّۀ مشهد در آن روزگار، آیت اللّه میرزا محمد آقازاده خراسانی(م 1356 ق) شرکت جست.همچنین بحشی از مباحث فقه و یک دورۀ اصول فقه و یک دورۀ کامل علوم و مباحث معارفی را از محضر استاد علاّمه میرزا مهدی غروی اصفهانی(م 1365 ق) استفاده کرد و از ایشان به دریافت اجتهاد و افتا و نقل حدیث مفتخر شد.
وی پس از گذشت سیزده سال در حوزۀ مشهد و استفاده از عالمان بزرگ آن سامان، به زادگاه خود می آید و به ترویج شعائر دین و تربیت مردم و امر به معروف و نهی از منکر می پردازد و پس از جنگ جهانی دوم، هنگام بروز غایلۀ آذربایجان، با آن اوضاع نابسامان، از موضع دینی و کاملا مستقل مبارزه می کند و برای حفظ جان و مال مردم تلاش بسیار می کند.وی شانزده سال در آنجا به ادای وظایف خویش اشتغال می ورزد و از آن پس، به سال 1337 ش، به حوزه علمیه قم می آید و در آنجا ساکن می شود و تنها در فصل تابستان و ایام ویژه مذهبی، قم را ترک می کند.
استاد محمد رضا حکیمی که به شرح حال و آثار ایشان در کتاب «مکتب تفکیک» پرداخته است، از خصوصیات ایشان مبارزه با مفاسد اجتماعی از راه تقویت بنیۀ اعتقادی و ایمانی مردم، مبارزه با تعدّیها و زورگویی های قلدران و خانها، توجه به کرامت انسانی و حرمت افراد و تواضع با مردم، توجه به مشکلات مسلمانان و اخبار کشورهای اسلامی، تعبّد فوق العاده به احکام دینی و عمل به عبادات و مداومت بر خواندن دعاها و به خصوص صحیفه سجادیه و رعایت سادگی در مخارج زندگی و احتیاط در برداشت از وجوه شرعیه و تأکید بر زهد و ساده زیستی ایشان می داند.
ایشان در سال 1324 ق1285/ ش، در قصبه ترک از توابع ناحیۀ گرمرود شهرستان میانه به دنیا آمد.در همانجا از محضر عالم جلیل، سیّد واسع کاظمی ترکی (م 1354 ق)که خود از افاضل شاگردان آخوند خراسانی بود، ادبیات عرب، منطق، اصول (قوانین) و فقه(ریاض)فرا گرفت.
وی به سال 1349 ق، به مشهد مقدس آمد و سطح عالی را نزد استاد فاضل خویش آیت اللّه شیخ هاشم قزوینی(م 1380 ق) و دروس فلسفه و مباحث اعتقادی و معارفی را نزد عالم نحریر آیت اللّه شیخ مجتبی قزوینی(م 1386 ق) تلمّذ کرد.
آنگاه در درس خارج زعیم حوزۀ علمیّۀ مشهد در آن روزگار، آیت اللّه میرزا محمد آقازاده خراسانی(م 1356 ق) شرکت جست.همچنین بحشی از مباحث فقه و یک دورۀ اصول فقه و یک دورۀ کامل علوم و مباحث معارفی را از محضر استاد علاّمه میرزا مهدی غروی اصفهانی(م 1365 ق) استفاده کرد و از ایشان به دریافت اجتهاد و افتا و نقل حدیث مفتخر شد.
وی پس از گذشت سیزده سال در حوزۀ مشهد و استفاده از عالمان بزرگ آن سامان، به زادگاه خود می آید و به ترویج شعائر دین و تربیت مردم و امر به معروف و نهی از منکر می پردازد و پس از جنگ جهانی دوم، هنگام بروز غایلۀ آذربایجان، با آن اوضاع نابسامان، از موضع دینی و کاملا مستقل مبارزه می کند و برای حفظ جان و مال مردم تلاش بسیار می کند.وی شانزده سال در آنجا به ادای وظایف خویش اشتغال می ورزد و از آن پس، به سال 1337 ش، به حوزه علمیه قم می آید و در آنجا ساکن می شود و تنها در فصل تابستان و ایام ویژه مذهبی، قم را ترک می کند.
استاد محمد رضا حکیمی که به شرح حال و آثار ایشان در کتاب «مکتب تفکیک» پرداخته است، از خصوصیات ایشان مبارزه با مفاسد اجتماعی از راه تقویت بنیۀ اعتقادی و ایمانی مردم، مبارزه با تعدّیها و زورگویی های قلدران و خانها، توجه به کرامت انسانی و حرمت افراد و تواضع با مردم، توجه به مشکلات مسلمانان و اخبار کشورهای اسلامی، تعبّد فوق العاده به احکام دینی و عمل به عبادات و مداومت بر خواندن دعاها و به خصوص صحیفه سجادیه و رعایت سادگی در مخارج زندگی و احتیاط در برداشت از وجوه شرعیه و تأکید بر زهد و ساده زیستی ایشان می داند.
wikinoor: ملکی_میانجی،_محمدباقر