ملکه ملک زاده ( بیانی ) ( زاده ۱۲۸۹ – درگذشته ۱۲ خرداد ۱۳۷۷ ) باستان شناس و سکه شناس ایرانی بود. او در دانشگاه لوور پاریس تحصیل کرده بود. وی کارشناس و عضو انجمن جهانی کارشناسان سکه فرانسه، سوییس و یونسکو بود. او علاوه بر تدریس در دانشگاه تهران، ریاست بخش سکه ها، مهرها و الواح موزه ایران باستان را برعهده داشت و موزه سکه بانک سپه تهران را بنیان نهاد. او در هنرهای نقاشی و نگارگری ایرانی نیز مهارت داشت و تابلوهای گرانبهایی از خود بر جای گذاشته است.
... [مشاهده متن کامل]
ملکه ملک زاده در سال ۱۲۸۹ خورشیدی در تهران به دنیا آمد. وی فرزند مهدی ملک زاده ( یکی از پایه گذاران علم پزشکی جدید در ایران و نویسنده کتاب تاریخ مشروطیت ایران ) ، نوادهٔ ملک المتکلمین و نیز نوادهٔ میرزا سلیمان خان میکده ( از رجال دوره قاجار و از مشروطه خواهان ) بود.
ملک زاده تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در مدرسه های ناموس و ژاندارک به پایان برد و موفق به اخذ دیپلم زبان فرانسه گردید. وی با داشتن استعداد هنری ذاتی به آموختن نقاشی گرایش پیدا کرده و نگارگری ایرانی را نزد میرزا هادی خان تجویدی، فرا گرفت. ملک زاده، از سال ۱۳۱۳ در دانشکده هنرهای زیبای پاریس به فراگیری نقاشی همت گماشت و هم چنین هم زمان موفق شد فوق لیسانس خود در رشته باستان شناسی و سکه شناسی را به صورت مشترک از دانشکده لوور و دانشگاه سوربن پاریس، گرفته و در زمینه سکه شناسی سرآمد گردد. او در سال ۱۳۱۷ پس از چهار سال به ایران بازگشت و به ریاست بخش سکه ها، مهرها و الواح موزه ایران باستانِ موزه ملی ایران برگزیده شد. در موزه ملی ایران، بخش سکه ها و مهرها به همت وی و به شکل علمی راه افتاد. آموزش سکه شناسی و مهرشناسی در گروه باستان شناسی و تاریخ هنر دانشگاه تهران در شمار فعالیت های او بوده است که از سال ۱۳۴۷ تا سال ۱۳۵۷ تا بازنشستگی ادامه یافت. ملک زاده را می توان پایه گذار تدریس علمی این شاخه مهم از مطالعات باستان شناسی در ایران دانست. ملک زاده به زبان های فرانسه و انگلیسی مسلط بوده و در خواندن خطوط باستانی تبحر داشت.
ملکه ملک زاده با خانبابا بیانی استاد رشته تاریخ دانشگاه تهران ازدواج کرد. دو فرزند آنها شیرین بیانی و سوسن بیانی هستند: اولی در گروه تاریخ و دومی در گروه باستان شناسی این دانشگاه بودند.
ملک زاده در تاریخ دوازدهم خرداد ماه سال ۱۳۷۷ خورشیدی درگذشت.
... [مشاهده متن کامل]
ملکه ملک زاده در سال ۱۲۸۹ خورشیدی در تهران به دنیا آمد. وی فرزند مهدی ملک زاده ( یکی از پایه گذاران علم پزشکی جدید در ایران و نویسنده کتاب تاریخ مشروطیت ایران ) ، نوادهٔ ملک المتکلمین و نیز نوادهٔ میرزا سلیمان خان میکده ( از رجال دوره قاجار و از مشروطه خواهان ) بود.
ملک زاده تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در مدرسه های ناموس و ژاندارک به پایان برد و موفق به اخذ دیپلم زبان فرانسه گردید. وی با داشتن استعداد هنری ذاتی به آموختن نقاشی گرایش پیدا کرده و نگارگری ایرانی را نزد میرزا هادی خان تجویدی، فرا گرفت. ملک زاده، از سال ۱۳۱۳ در دانشکده هنرهای زیبای پاریس به فراگیری نقاشی همت گماشت و هم چنین هم زمان موفق شد فوق لیسانس خود در رشته باستان شناسی و سکه شناسی را به صورت مشترک از دانشکده لوور و دانشگاه سوربن پاریس، گرفته و در زمینه سکه شناسی سرآمد گردد. او در سال ۱۳۱۷ پس از چهار سال به ایران بازگشت و به ریاست بخش سکه ها، مهرها و الواح موزه ایران باستانِ موزه ملی ایران برگزیده شد. در موزه ملی ایران، بخش سکه ها و مهرها به همت وی و به شکل علمی راه افتاد. آموزش سکه شناسی و مهرشناسی در گروه باستان شناسی و تاریخ هنر دانشگاه تهران در شمار فعالیت های او بوده است که از سال ۱۳۴۷ تا سال ۱۳۵۷ تا بازنشستگی ادامه یافت. ملک زاده را می توان پایه گذار تدریس علمی این شاخه مهم از مطالعات باستان شناسی در ایران دانست. ملک زاده به زبان های فرانسه و انگلیسی مسلط بوده و در خواندن خطوط باستانی تبحر داشت.
ملکه ملک زاده با خانبابا بیانی استاد رشته تاریخ دانشگاه تهران ازدواج کرد. دو فرزند آنها شیرین بیانی و سوسن بیانی هستند: اولی در گروه تاریخ و دومی در گروه باستان شناسی این دانشگاه بودند.
ملک زاده در تاریخ دوازدهم خرداد ماه سال ۱۳۷۷ خورشیدی درگذشت.
