ملکت ده. [ م ُ ک َ دِه ْ ] ( نف مرکب ) ملک بخش : آن شاه که امر لطف و قهرش ملکت ده و سلطنت ستان است.وحشی بافقی.رجوع به ماده قبل شود.
( صفت ) ۱ - کشور دهنده بخشنده مملکت ۲ - پادشاهی بخش : [ آن شاه که امر لطف و قهرش ملکت ده و سلطنت ستان است . ] ( وحشی بافقی . چا . امیر کبیر . ۱۷۶ )
