ملکت بخش. [ م ُ ک َ ب َ ] ( نف مرکب ) که مملکت و پادشاهی بخشد. که عظمت و بزرگی و فرمانروایی بخشد. ملک بخش : تراست ملک و تویی ملک دار و ملکت بخش ترا سزاست خدایی به هر زبان الحق.
انوری ( دیوان چ مدرس رضوی ص 273 ).
فرهنگ فارسی
که مملکت و پادشاهی بخشد . که عظمت و بزرگی و فرمانروایی بخشد . ملک بخش .