ملکت بخش

لغت نامه دهخدا

ملکت بخش. [ م ُ ک َ ب َ ] ( نف مرکب ) که مملکت و پادشاهی بخشد. که عظمت و بزرگی و فرمانروایی بخشد. ملک بخش :
تراست ملک و تویی ملک دار و ملکت بخش
ترا سزاست خدایی به هر زبان الحق.
انوری ( دیوان چ مدرس رضوی ص 273 ).

فرهنگ فارسی

که مملکت و پادشاهی بخشد . که عظمت و بزرگی و فرمانروایی بخشد . ملک بخش .

پیشنهاد کاربران

بپرس