مُلْک، سوره
سورۀ شمارۀ ۶۷ به ترتیب مصحف و ۷۷ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۳۰ آیه و ۳۳۷ کلمه. کلمۀ مُلک در آیۀ اول آن آمده است. نام دیگر آن «تبارک» است؛ زیرا با این کلمه آغاز می شود. نام های دیگر این سوره عبارت اند از «مانِعه» (جلوگیری کننده) «واقیه» (نگه دارنده) «مُنجیه» (نجات دهنده) و «مَنّاعه» (بسیار بازدارنده). از نظر حجم، از سوره های «مفصّلات» و حدود نیم حزب است. این سوره با تحسین خداوند دربارۀ قدرت مطلقۀ او آغاز می شود. مضامین اصلی آن عبارت اند از صحبت از آفرینش مرگ و حیات جهت آزمایش الهی برای انتخاب اصلح؛ توصیف دوزخیان و سؤال و جواب هایی که از ایشان می شود.
سورۀ شمارۀ ۶۷ به ترتیب مصحف و ۷۷ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۳۰ آیه و ۳۳۷ کلمه. کلمۀ مُلک در آیۀ اول آن آمده است. نام دیگر آن «تبارک» است؛ زیرا با این کلمه آغاز می شود. نام های دیگر این سوره عبارت اند از «مانِعه» (جلوگیری کننده) «واقیه» (نگه دارنده) «مُنجیه» (نجات دهنده) و «مَنّاعه» (بسیار بازدارنده). از نظر حجم، از سوره های «مفصّلات» و حدود نیم حزب است. این سوره با تحسین خداوند دربارۀ قدرت مطلقۀ او آغاز می شود. مضامین اصلی آن عبارت اند از صحبت از آفرینش مرگ و حیات جهت آزمایش الهی برای انتخاب اصلح؛ توصیف دوزخیان و سؤال و جواب هایی که از ایشان می شود.
wikijoo: ملک،_سوره