ملک حسین

دانشنامه آزاد فارسی

مَلِک حسین (اَمان ۱۹۳۵ـ۲۰۰۲)
مَلِک حسین
پادشاه اردن (حک: ۱۹۵۲ـ۲۰۰۲) در انگلستان تحصیل کرد. پس از ترور جدش امیر عبدالله و خلع پدرش ملک طلال از سلطنت، پادشاه اردن شد و در ۲ مه ۱۹۵۳ رسماً تاج گذاری کرد. در ۱۹۵۷ کودتای افسران ارتش را فرونشاند و سال بعد با پسرعمویش ملک فیصل اتحادیۀ پادشاهی هاشمی عراق و اردن را تشکیل داد، که با انقلاب عراق در سال ۱۹۵۸ از هم گسست . تا ۱۹۶۰ چندین بار مورد سوءقصد نافرجام قرار گرفت . در ژوئن ۱۹۶۷ از ارتش رژیم اشغالگر قدس شکست خورد و کرانۀ باختری رود اردن و بیت المقدس را از دست داد و سازمان آزادبخش فلسطین را سرکوب کرد (۱۹۷۰). ملک حسین در جنگ عراق ـ کویت (۱۹۹۰ـ۱۹۹۱) نقشی میانجیگرانه ایفا کرد و در کنفرانس مادرید (۱۹۹۱) در سازش میان اعراب و اسرائیل نقش داشت . در ۱۹۹۴ پس از مذاکراتی با اسحاق رابین ، نخست وزیر رژیم صهیونیستی، با این رژیم عهدنامۀ صلح امضا کرد. پس از او پسرش امیر عبدالله دوم به پادشاهی رسید. از آثارش: جنگ من با اسرائیل (۱۹۶۹)؛ مشکلات پادشاه شدن (۱۹۶۲).

پیشنهاد کاربران

بپرس