میرزا عبدالمجید ملک الکلامی ( ۱۳۴۲–۱۲۶۸ ه. ق ) و ( ۱۳۰۵–۱۲۳۰ ه. ش ) معروف به ملک الکلام مجدی شاعر، نویسنده، خوشنویس و رجال نامدار دوران ناصرالدین شاه قاجار بود که در شهر سقز، کردستان چشم به جهان گشود.
... [مشاهده متن کامل]
عبدالمجید ملک الکلامی متخلص به مجدی یا میرزا مجدالدین ملک الکلام کردستانی از سلسله معروف امیر اختیار الدینی است که تا سال ۱۳۰۹ هجری قمری حکومت بانه را در اختیار داشتند. او در زمان مجید خان اردلان در سقز منشی حکومتی بوده است. او پدر عبدالحمید ملک الکلامی معروف به امیرالکتاب است. شهرت اصلی میرزا عبدالمجید به دلیل استعداد ذاتی در فنون ادب و نویسندگی، نظم و نثر و کتابت و خوشنویسی بوده است که در دوره حکومت های حسنعلی خان امیر نظام گروسی و ابوالقاسم خان ناصر الملک قراگوزلو، ریاست دارالانشای حکومت را به وی واگذار کردند و در این مدت از سوی ناصر الدین شاه، لقب سلطان کلام یا ملک الکلام به وی اعطا شد و وی هم عصر قائم مقام فراهانی بود که از وی به نیکی یاد می کرد. زمانی که حسنعلی خان امیر نظام گروسی از رجال زبده و خوشنویس و ادیب صاحب سبک دوران و رئیس ایل گروس در کردستان، با دیدن خط و اشعار عبدالمجید مجدی او را به جهت قبول یکی از مشاغل حکومتی از سقز به سنندج فراخوانده و در یک اتفاق تاریخی عبدالمجید مجدی با ناصر الدین شاه قاجار، که خود مدعی شعر و شاعری بوده، مواجه می شود و سلطان با شنیدن قصیده و غزلی از مجدی و دیدن خط و کتابت او به رسم آن زمان در فرمانی عنوان ( ملک الکلامی ) را به او بخشید و آوازه اش در ایران پیچید و در تهران با ادیب الممالک و رضا قلی خان هدایت که از شاعران و ادیبان نامی زمان بوده اند همدم و مصاحب شد و به احتمال زیاد در خط شاگرد مرحوم میر حسین خوشنویس باشی نیز بوده است. در ضمن سنگ قبرهای مجید خان اردلان و مصطفی خان اردلان در گنبد حکام سقز و سنگ قبر سردار اسعد بختیاری در اصفهان از جمله خطوط و آثار بر جای مانده از وی می باشد.
بر اساس مقاله ای از فاطمه حجازی در تارنمای اینترنتی کتابخانهٔ کردی ئه وین و بر اساس مقدمه عبدالحمید بر دیوان شعر پدرش، ملک الکلام مجدی دارای آثاری چند است:
• زندگی نامه که حاوی مطالب و نکات تاریخی، ادبی، علمی و فکاهی است
• منشآت و مقالات و رسالات مختلف در توحید، اخلاق و عرفان
• رساله ای دربارهٔ ایل جاف
• تصحیح نسخهٔ منطق الطیر عطار و مقدمه ای بر آن
... [مشاهده متن کامل]
عبدالمجید ملک الکلامی متخلص به مجدی یا میرزا مجدالدین ملک الکلام کردستانی از سلسله معروف امیر اختیار الدینی است که تا سال ۱۳۰۹ هجری قمری حکومت بانه را در اختیار داشتند. او در زمان مجید خان اردلان در سقز منشی حکومتی بوده است. او پدر عبدالحمید ملک الکلامی معروف به امیرالکتاب است. شهرت اصلی میرزا عبدالمجید به دلیل استعداد ذاتی در فنون ادب و نویسندگی، نظم و نثر و کتابت و خوشنویسی بوده است که در دوره حکومت های حسنعلی خان امیر نظام گروسی و ابوالقاسم خان ناصر الملک قراگوزلو، ریاست دارالانشای حکومت را به وی واگذار کردند و در این مدت از سوی ناصر الدین شاه، لقب سلطان کلام یا ملک الکلام به وی اعطا شد و وی هم عصر قائم مقام فراهانی بود که از وی به نیکی یاد می کرد. زمانی که حسنعلی خان امیر نظام گروسی از رجال زبده و خوشنویس و ادیب صاحب سبک دوران و رئیس ایل گروس در کردستان، با دیدن خط و اشعار عبدالمجید مجدی او را به جهت قبول یکی از مشاغل حکومتی از سقز به سنندج فراخوانده و در یک اتفاق تاریخی عبدالمجید مجدی با ناصر الدین شاه قاجار، که خود مدعی شعر و شاعری بوده، مواجه می شود و سلطان با شنیدن قصیده و غزلی از مجدی و دیدن خط و کتابت او به رسم آن زمان در فرمانی عنوان ( ملک الکلامی ) را به او بخشید و آوازه اش در ایران پیچید و در تهران با ادیب الممالک و رضا قلی خان هدایت که از شاعران و ادیبان نامی زمان بوده اند همدم و مصاحب شد و به احتمال زیاد در خط شاگرد مرحوم میر حسین خوشنویس باشی نیز بوده است. در ضمن سنگ قبرهای مجید خان اردلان و مصطفی خان اردلان در گنبد حکام سقز و سنگ قبر سردار اسعد بختیاری در اصفهان از جمله خطوط و آثار بر جای مانده از وی می باشد.
بر اساس مقاله ای از فاطمه حجازی در تارنمای اینترنتی کتابخانهٔ کردی ئه وین و بر اساس مقدمه عبدالحمید بر دیوان شعر پدرش، ملک الکلام مجدی دارای آثاری چند است:
• زندگی نامه که حاوی مطالب و نکات تاریخی، ادبی، علمی و فکاهی است
• منشآت و مقالات و رسالات مختلف در توحید، اخلاق و عرفان
• رساله ای دربارهٔ ایل جاف
• تصحیح نسخهٔ منطق الطیر عطار و مقدمه ای بر آن
