مَلِکُ الاِسلام، جَمال الدّین ابراهیم ( ـ ۷۰۶ق)
بازرگان و دولتمرد ایرانی. وی از بازرگانان توانگر و مشهور روزگار مغول بود و با ایلخانان مغول پیوستگی داشت. در ۶۹۲ق گیخاتو، فارس را به اقطاع او داد و وی را به ملک الاسلام ملقب کرد. افزون بر شیراز، از ۶۹۸ تا ۷۰۵ق مقاطعه دار جزیره های کیش و هرمز نیز بود. وی چندان قدرت یافته بود که سپاه و اسباب جنگی ترتیب داده، در زد و خوردهای محلی، در آب و خشکی، با شورشیانی که به متصرفات وی دست اندازی می کردند، شرکت می جست. ثروتی بسیار داشت و میان چین و هند و عراق بازرگانی می کرد. چون درگذشت، مغولان دارایی اش را مصادره کردند. فرزندان او نیز حکومت فارس و سواحل را داشتند.
بازرگان و دولتمرد ایرانی. وی از بازرگانان توانگر و مشهور روزگار مغول بود و با ایلخانان مغول پیوستگی داشت. در ۶۹۲ق گیخاتو، فارس را به اقطاع او داد و وی را به ملک الاسلام ملقب کرد. افزون بر شیراز، از ۶۹۸ تا ۷۰۵ق مقاطعه دار جزیره های کیش و هرمز نیز بود. وی چندان قدرت یافته بود که سپاه و اسباب جنگی ترتیب داده، در زد و خوردهای محلی، در آب و خشکی، با شورشیانی که به متصرفات وی دست اندازی می کردند، شرکت می جست. ثروتی بسیار داشت و میان چین و هند و عراق بازرگانی می کرد. چون درگذشت، مغولان دارایی اش را مصادره کردند. فرزندان او نیز حکومت فارس و سواحل را داشتند.