مِلْویل، هِرمان (۱۸۱۹ـ ۱۸۹۱)(Melville, Herman)
مِلْویل، هِرمان
نویســندۀ امــریکایــــی. معروف ترین رمانش، موبی دیک(۱۸۵۱)، الهام گرفته از تجربیاتش در شکار نهنگ در دریاهای جنوب است و یکی از شاهکارهای ادبیات امریکا شمرده می شود. بیلی بادِ ملواناندکی پیش از مرگش به اتمام رسید و در ۱۹۲۴ انتشار یافت و بن مایۀ اپرایی از بنجامین بریتنشد (۱۹۵۱). بیشتر آثار او در زمان حیاتش با اقبال مواجه نشد، ولی امروزه یکی از معتبرترین نویسندگان امریکا محسوب می شود. نخستین داستان های او مانند تای پی(۱۸۴۶) و اومو(۱۸۴۷) نیز از تجربیات دریانوردی او مایه گرفته اند. ملویل در رمان های نامتعارف و عمیقاً فلسفی خود به کندوکاو در نیمۀ تاریک و مشقت بار زندگی امریکایی می پردازد. از دوستان ناتانیل هوتورن، رمان نویس معروف، بود. ملویل در آلبنیِنیویورک متولد شد. ورشکستگی و مرگ پدرش وقتی که او دوازده سال بیشتر نداشت خانواده را به فقر کشاند. در ۱۸۳۹ پادوی کشتی شد و کتاب رِدبِرن(۱۸۴۹) را بر پایۀ همین تجربۀ خود نوشت. سفر دیگرش در ۱۸۴۱ از فِرْهِیْوِنتا اقیانوس آرام با یک کشتی صید نهنگ به نام اکوشنتبه بن مایۀ موبی دیک بدل شد. در جزایر مارکیزکشتی را ترک گفت و اسیر آدم خواران شد که در نخستین اثر مهمش، تای پی، از آنان یاد کرده است. با یک کشتی صید نهنگ به نام لوسی اناز چنگال آدم خواران گریخت و به سبب شرکت در شورش کارکنان کشتی در تاهیتیاز کشتی اخراج شد و بعدها جزایر سوسیتهبه محور کتاب دومش، اومو، بدل شد. از آن جا با کشتی به هونولولورفت و سپس با یک کشتی جنگی به نام ایالات متحده که درنیم تنۀ سفید(۱۸۵۰) از آن یاد کرده است به خانه بازگشت. مجموعه داستان های کوتاه قصه های میدان(۱۸۵۶) و هجویۀ ناموفق محرم راز(۱۸۵۷) از دیگر آثار اوست. ملویل از ۱۸۶۶ تا ۱۸۸۵ کارمند گمرک نیویورک بود که چندین دفتر شعر شامل قطعاتی دربارۀ جنگ(۱۸۶۶) و کلارل(۱۸۷۶) محصول این دوره است. ولی از ۱۸۵۷ تا زمانی که بیلی باد را نوشت اثر منثوری نداشت.
مِلْویل، هِرمان
نویســندۀ امــریکایــــی. معروف ترین رمانش، موبی دیک(۱۸۵۱)، الهام گرفته از تجربیاتش در شکار نهنگ در دریاهای جنوب است و یکی از شاهکارهای ادبیات امریکا شمرده می شود. بیلی بادِ ملواناندکی پیش از مرگش به اتمام رسید و در ۱۹۲۴ انتشار یافت و بن مایۀ اپرایی از بنجامین بریتنشد (۱۹۵۱). بیشتر آثار او در زمان حیاتش با اقبال مواجه نشد، ولی امروزه یکی از معتبرترین نویسندگان امریکا محسوب می شود. نخستین داستان های او مانند تای پی(۱۸۴۶) و اومو(۱۸۴۷) نیز از تجربیات دریانوردی او مایه گرفته اند. ملویل در رمان های نامتعارف و عمیقاً فلسفی خود به کندوکاو در نیمۀ تاریک و مشقت بار زندگی امریکایی می پردازد. از دوستان ناتانیل هوتورن، رمان نویس معروف، بود. ملویل در آلبنیِنیویورک متولد شد. ورشکستگی و مرگ پدرش وقتی که او دوازده سال بیشتر نداشت خانواده را به فقر کشاند. در ۱۸۳۹ پادوی کشتی شد و کتاب رِدبِرن(۱۸۴۹) را بر پایۀ همین تجربۀ خود نوشت. سفر دیگرش در ۱۸۴۱ از فِرْهِیْوِنتا اقیانوس آرام با یک کشتی صید نهنگ به نام اکوشنتبه بن مایۀ موبی دیک بدل شد. در جزایر مارکیزکشتی را ترک گفت و اسیر آدم خواران شد که در نخستین اثر مهمش، تای پی، از آنان یاد کرده است. با یک کشتی صید نهنگ به نام لوسی اناز چنگال آدم خواران گریخت و به سبب شرکت در شورش کارکنان کشتی در تاهیتیاز کشتی اخراج شد و بعدها جزایر سوسیتهبه محور کتاب دومش، اومو، بدل شد. از آن جا با کشتی به هونولولورفت و سپس با یک کشتی جنگی به نام ایالات متحده که درنیم تنۀ سفید(۱۸۵۰) از آن یاد کرده است به خانه بازگشت. مجموعه داستان های کوتاه قصه های میدان(۱۸۵۶) و هجویۀ ناموفق محرم راز(۱۸۵۷) از دیگر آثار اوست. ملویل از ۱۸۶۶ تا ۱۸۸۵ کارمند گمرک نیویورک بود که چندین دفتر شعر شامل قطعاتی دربارۀ جنگ(۱۸۶۶) و کلارل(۱۸۷۶) محصول این دوره است. ولی از ۱۸۵۷ تا زمانی که بیلی باد را نوشت اثر منثوری نداشت.
wikijoo: ملویل،_هرمان_(۱۸۱۹ـ_۱۸۹۱)