ملوک فریب

لغت نامه دهخدا

ملوک فریب. [ م ُ ف ِ / ف َ ] ( نف مرکب ) ملوک فریبنده. آنکه پادشاهان را فریفته خود کند. مفتون کننده شاهان :
گل صدبرگ و مشک و عنبر و سیب
یاسمین سپید و مورد بزیب
این همه یکسره تمام شده ست
نزد تو ای بت ملوک فریب.
رودکی ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).

فرهنگ فارسی

{{{?{{{ج{{{ر{ئ.?{/ف.{/جئ{..گ{{.?{ذخ.{{{{{/ئت{/ئ.{/.ط{/.س{#ثئ ( صفت ) ۱ - آنکه پادشاهان را فریب دهد . ۲ - آنکه پادشاهان را فریفته و شیدای و سازد : [ این همه یکسره تمام شدست نزد تو ای بت ملوک فریب . ] ( رودکی . چا . دکتر خطیب رهبر . ۳ )

پیشنهاد کاربران

بپرس