ملوک ستای. [ م ُ س ِ ] ( نف مرکب ) ملوک ستاینده. ستایشگرملوک. مدح کننده پادشاهان. مداح سلاطین : همی ستود نداند ترا چنانکه تویی زبان مادح و اندیشه ملوک ستای.فرخی.ستوده ای که گرامی تر از ستایش اوسخن به هم نکند خاطر ملوک ستای.فرخی.از فارسی زبانان ملوک ستای رودکی در قباب جلال رضی سامانی امیر خراسانی... منشآت خاقانی ( چ محمد روشن ص 298 ).