ملوح

لغت نامه دهخدا

ملوح. [ م ُ ] ( ع مص ) شور شدن آب. ( تاج المصادر بیهقی )( از اقرب الموارد ). و رجوع به مُلوحة و ملاحة شود.

ملوح. [ م ِل ْ وَ ] ( ع ص ) سریعالعطش. مِلواح. مِلیاح. ( از اقرب الموارد ) ( از محیطالمحیط ).

ملوح. [ م َ ] ( ع اِ ) به لغت شام قطف بحری است. ( تحفه حکیم مؤمن ) ( فهرست مخزن الأدویه ). قطف. ( تذکره داود ضریر انطاکی ج 1 ص 332 ).

ملوح. [ م ِل ْ وَ ] ( ع اِ ) مخفف مِلواح :
گرم رو در راه عشق و با خرد صحبت مجوی
کنگ اگر خواهی که گیری ملوح از شاهین مکن.
سنائی ( دیوان چ مصفا ص 268 ).
رجوع به ملواح شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) قره پازی
مخفف ملواح .

پیشنهاد کاربران

بپرس