ملمعه
لغت نامه دهخدا
ملمعة. [ م ُ م ِ ع َ/ م ُ ل َم ْ م ِ ع َ / م ُ ل َم ْ م َ ع َ ] ( ع ص ) ارض ملمعة؛ زمینی که سراب در آن بدرخشد. ( از اقرب الموارد ).
ملمعه. [ م ُ ل َم ْ م َ ع َ ] ( ع ص ) تأنیث ملمع. رجوع به ملمع شود : قطعه ملمعه صاحب دیوان ممالک مد اﷲ فی عمره مداً که... ( جهانگشای جوینی ).
فرهنگ فارسی
ملمع . یا زمینی که در آن پاره از گیاه خشک باشد .
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید