ملق. [ م َ ل َ ] ( ع مص ) برآمدن خاتم از انگشت. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). برآمدن انگشتری از انگشت. ( از ناظم الاطباء ). چرخیدن وتکان خوردن انگشتری در انگشت از گشادی آن. ( از اقرب الموارد ). || چاپلوسی کردن. ( المصادر زوزنی ). چاپلوسی و دوستی و نرمی بسیار کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). دوستی کردن و مهربانی نمودن و نرمی بسیار و چاپلوسی نمودن. ( از ناظم الاطباء ) :
جز مگر مرغی که حزمش داد حق
تا نگردد گیج ازآن دانه ملق.
مولوی ( مثنوی چ رمضانی ص 141 ).
|| به زبان بخشیدن نه به دل. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). بخشش به زبان نه به دل و در حدیث است : لیس من خلق المؤمن الملق. ( از معجم متن اللغة ). || عشق ریایی که بر زبان باشد و در دل نباشد. ( از دزی ج 2 ص 613 ). || تیز و تند دویدن اسب. ( ناظم الاطباء ). || ( اِ ) زمین هموار. ( منتهی الارب ) ( غیاث )( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || سبزه نرم و نازک و زودروینده. مَلَقة یکی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || کمر کوه که نرم و چسبیده به کوه باشد. واحد آن ملقة. ( از اقرب الموارد ). || دعا. و گویند: ایاک ادعو فتقبل ملقی ؛ یعنی دعائی و تضرعی. ( از اقرب الموارد ).بیشتر بخوانید ...