ملعونه
لغت نامه دهخدا
- الشجرةالملعونة ؛ درخت زقوم که درختی است در دوزخ. والشجرة الملعونه ( فی القرآن )، بنی امیه. ( ناظم الاطباء ). الشجرة الملعونة در قول قرآن ، گویند درخت زقوم است که خورنده آن ملعون است و یا چیزی است که هرکه آن را چشد ناپسند دارد و لعنت کند. ( از اقرب الموارد ).
ملعونه. [ م َ ن َ / ن ِ ] ( ع ص ) مأخوذ از تازی ، زن ملعون. ( ناظم الاطباء ). مؤنث ملعون. ملعونة : دایه ملعونه بفرمود تا اسب را بیاوردند. ( سمک عیار ج 1 ص 42 ). و رجوع به ملعون شود.
فرهنگ فارسی
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید