ملعب

لغت نامه دهخدا

ملعب. [ م َ ع َ ] ( ع اِ ) بازیگاه. ج ، ملاعب. ( مهذب الاسماء ) ( از اقرب الموارد ). بازیگاه. ( دهار ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بازیگاه و جای بازی. ( ناظم الاطباء ). || جای لهو و مجلس شادمانی :
به روز آرایش مکتب شبانگه زینت ملعب
ضیاء روز و شمع شب شکرلب بر کسان خمری.
سنائی ( دیوان چ مصفا ص 551 ).
ملعب. [ م َ ع َ ] ( ع مص ) لَعْب. لِعْب. لَعِب. ( ناظم الاطباء ). رجوع به لعب شود.
ملعب. [ م ُ ل َع ْ ع ِ ] ( از ع ، ص ، اِ ) منحوت از لعاب. کلمه ای است برساخته فارسی زبانان. داروی لعاب دار. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). و رجوع به ماده بعد شود.

فرهنگ فارسی

جای بازی، ملاعب جمع
( اسم ) چیزی که با آن بازی کنند
منحوت از لعاب . کلمه ایست بر ساخته فارسی زبانان . داروی لعاب دار .

فرهنگ معین

(مَ عَ ) [ ع . ] (اِ. ) جای بازی . ج . ملاعب .
(مِ عَ ) [ ع . ] (اِ. ) چیزی که با آن بازی کنند، بازیچه .

فرهنگ عمید

جای بازی.

پیشنهاد کاربران

استادیوم . زمین بازی
زمین بازی ، ورزشگاه <<جمع:مَلاعِب>>

بپرس