ملطخ

لغت نامه دهخدا

ملطخ. [ م ُ ل َطْ طَ ] ( ع ص )آلوده. آغشته. ملوث. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : به لوث خبث باطن و آلودگی خیانت شهوت ملوث و ملطخ. ( سندبادنامه ص 71 ). و رجوع به تلطیخ شود.
- ملطخ کردن ؛ آلودن. آلوده کردن : از دود چراغ دخمه دماغ ملطخ کرده ، چراغ از قلت دهن در رعشه افتاده... ( منشآت خاقانی چ محمد روشن ص 117 ).
ملطخ. [ م ُ طَخ خ ] ( ع ص ) رجوع به مُلْتَخ شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) آلوده ملوث .

فرهنگ معین

(مُ لَ طَّ ) [ ع . ] (اِمف . ) آلوده ، ملوث .

پیشنهاد کاربران

بپرس