ملتقی

لغت نامه دهخدا

ملتقی. [ م ُ ت َ قا ] ( ع اِ ) جای به هم رسیدن دو چیز و جای وصل. ( غیاث ) ( آنندراج ). جای به هم رسیدن. ( ناظم الاطباء ). نقطه اتصال. خط اتصال. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). و رجوع به ملتقا شود. || جایی که دو نهر به هم داخل می گردند. ( ناظم الاطباء ). || جایی که دو دریا به هم می رسند مانند بوغاز اسلامبول که در آنجا دریای سپید و دریای سیاه به هم می رسند. ( ناظم الاطباء ). مجمعالبحرین . ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
ملتقی. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) دیدارکننده و همدیگر را دیدارکننده. ( آنندراج ). آنکه دیدار می کند دیگری را. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به التقاء شود.

فرهنگ فارسی

محل تلاقی، جای بهم رسیدن، جای دیدارکردن
( اسم ) دیدار کننده ملاقات کننده .

فرهنگ معین

(مُ تَ قا ) [ ع . ] (اِ. ) محل تلاقی ، جای به هم رسیدن .
(مُ تَ ) [ ع . ] (اِفا. ) دیدار کننده ، ملاقات کننده .

پیشنهاد کاربران

مُلتَقَی: محل التقاء، جای رسیدن به هم، دیدارگاه، برخوردگاه.
پارسی را پاس بداریم.
مترادف ریشه ای کلمه ملتقی تلاقی ملاقات التقات قاتی شدن دو چیز باهم. مترادف مفهومی و تفسیری مصب مفرد مصابیح و ریزشگاه دهانه رودخانه به دریا.
این واژه علاوه بر دلالت به محل و جای برخورد یا به هم رسیدن دو نفر ( یا دو چیز ) ، به زمان برخورد یا تلاقی هم دلالت دارد

بپرس