ملاکه

لغت نامه دهخدا

( ملاکة ) ملاکة. [ م ِ ک َ ] ( ع اِ ) ما لفلان مولی ملاکة دون اﷲ؛ یعنی به جز خدای تعالی مالک او نیست. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
ملأکة. [ م َ ءَ / ءُ ک َ ] ( ع اِ ) پیغام و پیغامبری. ( ناظم الاطباء ). مَلأَک. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به ملأک شود. || نامه و مکتوب. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

پیغام و پیغامبری . ملاک یا نامه و مکتوب .

واژه نامه بختیاریکا

( عر ) ؛ ملائکه. کنایه از زشت؛ نماد بد چهره گی

پیشنهاد کاربران

بپرس