ملاک صدق و کذب

[ویکی فقه] «صدق» در لغت به معنای محکم، استوار، تام و کامل بودن است. علت این که کلامی را صادق می نامند این است که کلام دارای استحکام است، بر خلاف دروغ که استحکام و قوتی ندارد.
صدق در موارد مختلف، معانی دیگری به خود می گیرد. مثلا صدق در اعتقاد یعنی مطابق حق بودن آن اعتقاد و صدق در اظهار اعتقاد یعنی نفاق نداشتن. صدق در اصطلاح منطقی تقریبا همان معنای لغوی را دارد و طبق تعریف مشهور علمای منطق، «صدق» عبارت است از مطابقت یک قضیه با خارج و در مقابل کذب یعنی عدم مطابقت قضیه با خارج.
چند نکته درباره صدق و کذب
در مورد صدق و کذب چند نکته حائز اهمیت است:
← مطابقت مفاد کلام با واقع
۱. ↑ ابن فارس، احمد بن فارس بن زکریا، معجم مقائیس اللغة، ج۳، ص۳۳۹، مصحح:عبد السلام محمد هارون، دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.
...