ملامت گو. [ م َ م َ ] ( نف مرکب ) ملامت گوینده. آنکه سخنان سرزنش آمیز گوید. سرزنش کننده. ملامتگر : عابدان آفتاب از دلبر ما غافلند ای ملامت گو خدا را رو مبین آن رو ببین.
حافظ ( دیوان چ قزوینی ص 278 ).
و رجوع به ماده بعد و ترکیب ملامت گفتن ذیل ملامت شود.