ملامت گزین. [ م َ م َ گ ُ ] ( نف مرکب ) ملامت گزیننده. اختیارکننده ملامت. طالب سرزنش : در کوی عشق دیوی و دیوانگی است عقل بس عقل کو ز عشق ملامت گزین گریخت.خاقانی.
