ملامت کننده. [ م َ م َ ک ُ ن َ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) ملامتگر. نکوهش کننده. نکوهنده. سرزنش کننده : خدای عزوجل صفت مؤمنان یاد کرد و گفت ایشان از ملامت کنندگان نترسند. ( کشف المحجوب هجویری چ لنینگراد ص 69 ). و سنت بار خدای عالم جل جلاله همچنین رفتست که هرکه حدیث وی کند عالم را به جمله ملامت کننده وی گرداند. ( کشف المحجوب هجویری ایضاً ص 69 ). رجایش اندر معاملت ملامت کنندگان چون رجای مرجیان باشد. ( کشف المحجوب هجویری ایضاً ص 75 ). و رجوع به ملامتگر شود.
