ملامت

مَلامت: به سرزنشی گویند که نه نیاز به عقوبت �مقابله به مثل خطا� و نه نیاز به بخشش دارد. فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ یَتَلَٰوَمُونَ، پس به یکدیگر روی کرده و سرزنش یکدیگر مى نمودند.

تحقیر و تخفیف ، کوچک شمردن، خوار کردن،
ضد ملایمت

لَوم

درود و سپاس .
اصلاحیه بیت زیر که قبلاً فرستادم و مورد قبول واقع شده:
به زخم خورده حکایت کنم ز دست جراحت
که تندرست ملامت کند چو من بخروشم
《واژه ی بخروشم درست است》

به زخم خورده حکایت کنم ز دست جراحت
که تندرست ملامت کند چو من بفروشم
سعدی

مرا که نیست ره و رسم لقمه پرهیزی
چرا ملامت رند شرابخواره کنم
حافظ

عتاب و خطاب

سراکوت /Sarakut/در گویش شهرستان بهاباد به معنای، سراکوفت، سر کوفت، زخم زبان، توبیخ، سرزنش و ملامت است.
سراکوت دادن: سرزنش کردن. مثلا، اینقدر سراکوتَم نده. . . یا مادر به فرزندش میگه اگر چیزی نگم فردا همین خودت سراکوتَم میدی که چرا هچی ( هیچی ) نگفتت ( نگفتی تو یا شما )

ملامت:
دکتر شفیعی کدکنی در مورد واژه ی " ملامت" می نویسد : ( ( اصول نظریه ملامت ، در تصوف، از مبارزه ی با ریا برخاسته است و آنان عقیده داشته اند که صوفی باید به ظاهر چنان باشد که همه او را رد کنند ولی در درون در ارتباط با خداوند مخلص وناب باشد . کوشش ملامتیه همواره بر این بوده است که اعمالی انجام دهند که خلاف شرع جلوه کند ، تا کسی به حسن ظن در کار ایشان ننگرد ولی در درون ، تمام توجهشان به خداوند باشد. از درون همین نظریه ی ملامت است که گروه قلندریه نشأت یافته اند و آنهمه ستایش قلندر و رندان قلندر که در ادب فارسی وجود دارد و سنایی آغازگر این نوع شعر در زبان فارسی است ، همه و همه ستایش همین روحیه ی ضد ریاکاری اصحاب ملامت و رندان قلندر است . حافظ آخرین و بزرگترین ستایشگر شیوه ملامت در ادب فارسی است . مؤسس نظریه ملامت حمدون قصار است که از صوفیان قرن سوم نیشابور است و طریقه ی او را علاوه برنام ملامتی ، با عنوان قصاریه نیز می شناسند . برای اطلاع از راه ملامت مراجعه شود به هجویری کشف و المحجوب ۲۲۸ و رساله ی الملامتیه ابوعبدالرحمان سلمی چاپ دکتر ابوالعلا عفیفی ، قاهره ) )
... [مشاهده متن کامل]

آزردگی