ملالی میوندی

ملالی میوندی که همچنین به عنوان ملاله، ملالی یا ملالی آنا[ الف] شناخته می شود، یک قهرمان عامیانه ملی از افغانستان است که جنگجویان پشتون را در طول نبرد میوند بسیج و گردآوری کرد. [ ۱] او در کنار محمد ایوب خان مبارزه کرد و مسئول پیروزی افغانستان در نبرد میوند در ۲۷ جولای ۱۸۸۰، در طول جنگ دوم افغان و انگلیس بود. [ ۲]
او در جهان غرب به عنوان «ژان دارک افغانستان»[ ۳] و «مولی پیتچر افغانستان»[ ۴] شناخته شده است. بسیاری از مدارس، بیمارستان ها و نهادهای دیگر در افغانستان به افتخار او نام گذاری شده اند. داستان او در کتاب های متنی مکتب های افغانستان ذکر شده است. با این حال هیچ منبع بریتانیایی یا افغان از آن زمان تا به حال نام او یا رخ دادن چنین رویدادی را ذکر نکرده است. [ ۵]
ملالی در ۱۸۶۱ در روستای خیگ، حدود ۵ کیلومتر در جنوب شرقی میوند در ولایت قندهار افغانستان، متولد شد. [ ۶] در اواخر دهه ۱۸۸۰، جنگ بین افغانستان و بریتانیای کبیر آغاز شد؛ آخرین جنگ بین این دو کشور در دههٔ ۱۸۴۰ میلادی بود. بریتانیا، همراه با ارتش هند انگلیس یک اردوکشی عظیم را از راه هند به افغانستان راه اندازی کرد. پادگان اصلی بریتانیا در قندهار بود که نزدیک ترین ولایت به شهر میوند است. ارتش افغانستان توسط تحت رهبری فرماندهٔ نظامی محمد ایوب خان پسر امیر افغانستان شیرعلی خان بود. پدر ملالی که یک چوپان بود همراه با نامزدش به ارتش ایوب خان در حملهٔ بزرگی به نیروهای بریتانیا و هند در ماه ژوئیه ۱۸۸۰ پیوستند. ملالی مانند بسیاری از زنان افغانستان برای کمک به زخمی ها یا ارائه آب و سلاح یدکی به میدان جنگ پیوست. به گفته منابع محلی، این روز همچنین قرار بود روز عروسی او باشد.
هنگامی که ارتش افغانستان با وجود تعداد زیاد افرادش روحیه اش را از دست داد، ملالی پرچم افغانستان را برداشت و فریاد زد:
عشق جوان! اگر در نبرد میوند شهید نشدی، خدا تو را از بی ننگی حفظ کند. [ ب]
این امر جنگجویان افغان را روحیه داد تا تلاش های خود را دو برابر کنند. هنگامی که یکی از پرچم داران اصلی کشته شد ملالی به میدان جنگ رفت[ ۸] [ ۹] و پرچم را بلند کرد[ پ] و شروع به خواندن لندی[ ت] کرد:
خال به د یار له وینو کښـیږدم چی شینکی باغ کی ګلګلاب و شرموینه[ ث]