ملاق

لغت نامه دهخدا

ملاق. [ م َ] ( ع اِ ) ماله و غلتک و هر ابزاری که بدان دیوار و زمین و جز آن را صاف و هموار کنند. ( ناظم الاطباء ).

ملاق. [ م َل ْ لا ] ( ع ص ) بسیار چاپلوس و چاپلوسی کننده. ( ناظم الاطباء ). بسیارتملق. ( از اقرب الموارد ).

بسیار چاپلوس و چاپلوسی کننده .

بَهرِه؛ کمچِه

[ویکی الکتاب] معنی مُلَاقٍ: ملاقات کننده
ریشه کلمه:
لقی (۱۴۶ بار)

در زبان کردی به معنای اب دهان است ( , ملاق ژه دمم بریا )
آب دهانم خشک شد

ملاق: هل خوردن