ملازمه حکم عقل عملی و شرع

[ویکی فقه] ملازمه میان حسن یا قبح چیزی نزد عقل با تعلق امر یا نهی شارع به آن را ملازمه حکم عقل عملی و شرع گویند.
ملازمه حکم عقل عملی و شرع، مقابل ملازمه حکم عقل نظری و شرع بوده و مراد از آن این است که میان حکم عقل عملی و حکم شرع همراهی و هم سویی وجود دارد؛
توضیح
یعنی هر کاری را عقل عملی نیکو بداند، شرع نیز آن را نیکو می شمارد و هر چیزی را که عقل به قبح آن حکم کند، شرع نیز به قبح و ناپسند بودن آن حکم می کند.
وجود یا عدم ملازمه
در این که چنین ملازمه ای وجود دارد یا نه اختلاف است:مشهور اصولیون به ملازمه اعتقاد دارند و در مقابل، کسانی مانند اخباری ها و برخی اصولی ها چنین ملازمه ای را نمی پذیرند. اشاعره این ملازمه را محال می دانند.
← دلیل اثبات ملازمه
...