احمد هموندی شلماشی معروف به ملا آواره ( زادهٔ ۱۳۱۲ شمسی در شلماش سردشت – درگذشته ۱۳۴۷ شمسی در سردشت ) او از بنیانگذاران کمیته انقلابی حزب دموکرات کردستان در سال ۱۳۴۵ بود. جنبش انقلابی کُردستان در سال های ۱۳۴۶ و ۱۳۴۷ شرکت داشت.
... [مشاهده متن کامل]
ملااحمد تحصیلات ابتدایی را شلماش نزد پدرش آموخت و سپس نزد ملا صالح بیژوه برای فراگیری بیشتر رفت. در اوایل دهه ۱۳۳۰ تا سال ۱۳۳۳ شمسی به عنوان طلبه در روستای گولی بوکان نزد شیخ عزالدین حسینی به تحصیل ادامه داد. وی مطالعات زیادی در زمینه های سیاسی و فرهنگی و تاریخی و شعر داشت. احمد شلماشی دانشجوی دانشکدۀ حقوق دانشگاه تهران بود. او علیه رژیم شاه و خوانین منطقه به مبارزه برخاست و سپس به جنبش مسلحانه گروه اسماعیل شریف زاده پیوست و از اعضای مرکزیت این جنبش شد. ملا آواره در سال ۱۳۴۷ در سن ۳۵ سالگی در همین مسیر کشته شد.
ملاآواره به علت توانایی در امور تشکیلاتی و سازمانی مورد اطمینان و اعتماد مردم منطقه قرار گرفت. او در جریان شورش کردهای عراق علیه حکومت عبدالکریم قاسم به شهر سلیمانیه عراق رفت و به همراه چند تن از همرزمانش نشریه ای را به نام «ئورکانی روژ» منتشر کرد. وی در سال ۱۳۴۳ شمسی به کردستان ایران بازگشت و همراه با اسماعیل شریف زاده، قادر شریف و سلیمان و عبدالله معینی «کمیته انقلابی حزب دمکرات کردستان» را به قصد شروع مبارزه چریکی دهقانی در ایران تأسیس کردند و مبارزه علیه حکومت شاه ادامه داد. همزمان ساواک با به کارگیری مزدوران محلی تلاش زیادی برای به دام انداختن وی کرد.
به گفتۀ مهدی خان بابا تهرانی، ملا آواره در راستای ایجاد یک پایگاه انقلابی در کردستان ایران فعالیت می کردند و در این راه با ژاندارمری حکومت شاه درگیر شدند. ملا آواره از طریق کردهایی که در سازمان انقلابی حزب توده ایران عضویت داشتند با این سازمان ارتباط برقرار کرده و آمادگی خود را برای مذاکره با این سازمان اعلام می کند. به دنبال این مذاکرات، کوروش لاشایی از سازمان انقلابی به کردستان رفته و در آنجا با شریف زاده و سپس در اروپا با جلال طالبانی دیدار کرد.
حکومت شاه فردی به نام اویسی را برای همکاری ساواک به کردستان می فرستد و در سال ۱۳۴۷ موفق به اجرای ضربه به این گروه شد. اولین هسته گروه شریف زاده در یکی از روستاهای بانه به محاصره دشمن درآمد که در این درگیری شریف زاده و یارانش کشته شدند. هسته بعدی به فرماندهی ملااحمد شلماشی ( ملاآواره ) در منطقه سردشت محاصره شد و ملا آواره کشته شد. تاریخ درگذشت ملااحمد آواره را برخی ۹ مرداد و برخی ۱۱ شهریور ۱۳۴۷ ذکر کردند.
... [مشاهده متن کامل]
ملااحمد تحصیلات ابتدایی را شلماش نزد پدرش آموخت و سپس نزد ملا صالح بیژوه برای فراگیری بیشتر رفت. در اوایل دهه ۱۳۳۰ تا سال ۱۳۳۳ شمسی به عنوان طلبه در روستای گولی بوکان نزد شیخ عزالدین حسینی به تحصیل ادامه داد. وی مطالعات زیادی در زمینه های سیاسی و فرهنگی و تاریخی و شعر داشت. احمد شلماشی دانشجوی دانشکدۀ حقوق دانشگاه تهران بود. او علیه رژیم شاه و خوانین منطقه به مبارزه برخاست و سپس به جنبش مسلحانه گروه اسماعیل شریف زاده پیوست و از اعضای مرکزیت این جنبش شد. ملا آواره در سال ۱۳۴۷ در سن ۳۵ سالگی در همین مسیر کشته شد.
ملاآواره به علت توانایی در امور تشکیلاتی و سازمانی مورد اطمینان و اعتماد مردم منطقه قرار گرفت. او در جریان شورش کردهای عراق علیه حکومت عبدالکریم قاسم به شهر سلیمانیه عراق رفت و به همراه چند تن از همرزمانش نشریه ای را به نام «ئورکانی روژ» منتشر کرد. وی در سال ۱۳۴۳ شمسی به کردستان ایران بازگشت و همراه با اسماعیل شریف زاده، قادر شریف و سلیمان و عبدالله معینی «کمیته انقلابی حزب دمکرات کردستان» را به قصد شروع مبارزه چریکی دهقانی در ایران تأسیس کردند و مبارزه علیه حکومت شاه ادامه داد. همزمان ساواک با به کارگیری مزدوران محلی تلاش زیادی برای به دام انداختن وی کرد.
به گفتۀ مهدی خان بابا تهرانی، ملا آواره در راستای ایجاد یک پایگاه انقلابی در کردستان ایران فعالیت می کردند و در این راه با ژاندارمری حکومت شاه درگیر شدند. ملا آواره از طریق کردهایی که در سازمان انقلابی حزب توده ایران عضویت داشتند با این سازمان ارتباط برقرار کرده و آمادگی خود را برای مذاکره با این سازمان اعلام می کند. به دنبال این مذاکرات، کوروش لاشایی از سازمان انقلابی به کردستان رفته و در آنجا با شریف زاده و سپس در اروپا با جلال طالبانی دیدار کرد.
حکومت شاه فردی به نام اویسی را برای همکاری ساواک به کردستان می فرستد و در سال ۱۳۴۷ موفق به اجرای ضربه به این گروه شد. اولین هسته گروه شریف زاده در یکی از روستاهای بانه به محاصره دشمن درآمد که در این درگیری شریف زاده و یارانش کشته شدند. هسته بعدی به فرماندهی ملااحمد شلماشی ( ملاآواره ) در منطقه سردشت محاصره شد و ملا آواره کشته شد. تاریخ درگذشت ملااحمد آواره را برخی ۹ مرداد و برخی ۱۱ شهریور ۱۳۴۷ ذکر کردند.
