مقیاس کمای گلاسکو ( GCS )
این مقیاس نورولوژیک توسط پروفسور Bryan Jennett و Graham Teasdale با هدف ایجاد روشی قابل اعتماد و عینی برای ثبت وضعیت هوشیاری یک فرد برای ارزیابی اولیه و همچنین ارزیابی بعدی ( بر اساس معیارهای چشمی، کلامی و حرکتی ) تدوین شده است. امتیاز اولیه می تواند در طول زمان بسته به شرایط بیمار به شدت تغییر کند و لذا ارزیابی مداوم ضروری است. این مقیاس به طور گسترده برای ارزیابی بیماران مبتلا به کما به دلایل داخلی یا جراحی و همچنین در مراقبت های پیش بیمارستانی و مراقبت های حاد و در بیمارستان برای ارزیابی وضعیت هوشیاری در هر دو تظاهرات تروماتیک و غیر تروماتیک قابل استفاده می باشد.
... [مشاهده متن کامل]
نمرات از 3 ( عدم هوشیاری، کما و غیره ) تا 15 ( بدون آسیب "اولیه" یا بیمار کاملاً بیدار ) متغیر است. در برخی بیماران، ممکن است یک یا چند جزء از سه جزء مقیاس کما ( به دلایلی همچون آسیب موضعی و/یا ادم در بررسی پاسخ چشمی، لوله گذاری در بررسی پاسخ کلامی و تجویز آرام بخش و فلجی در بررسی تمامی پاسخ ها ) غیر قابل ارزیابی باشد. اگر مؤلفه ای غیر قابل ارزیابی باشد، نباید نمره 1 به آن اختصاص داده شود چرا که نمره نهایی غیرقابل اعتماد است، بلکه وضعیت موردنظر را می توان به عنوان "غیر قابل ارزیابی" ، با گزینه هایی برای نشان دادن دلیل آن ( به عنوان مثال، C برای بسته بودن چشم و T برای لوله گذاری ) توصیف نمود. تجمیع نمرات اجزا در یک نمره کلی، به از دست دادن اطلاعات منجر شده و تنها یک راهنمای تقریبی برای شدت، ارائه می دهد.
GCS اغلب در پایش بیماران مراقبت های ویژه استفاده می شود و بخشی از چندین سیستم امتیازدهی ICU از جمله APACHE II، SAPS II و مقیاس SOFA است. برخی از محققین دریافته اند که قابلیت اطمینان GCS کاهش یافته و گزینه های جایگزین همچون امتیاز FOUR دارای قابلیت اطمینان بالاتر از GCS هستند.