[ویکی نور] مقصود الطالب فی تقریر مطالب المنطق و الحاشیة، تألیف آیت الله محمدعلی گرامی ، شرحی بر «الحاشیة علی التهذیب» تألیف ملاعبدالله است که آن نیز حاشیه ای بر کتاب «تهذیب المنطق و الکلام» تألیف تفتازانی است.
شارح، در مقدمه به این نکته اشاره نموده که قبل از ده سال پیش، موفق شدم تعلیقه ای بر حواشی ملاعبدالله بنگارم و مراد وی و چکیده کلمات منطقی ها را همراه با نقد برخی از آرای آنان تبیین نمایم و پاره ای از خطاهای متأخرین و معاصرین را تصحیح کنم؛ این کتاب موسوم به «مقصود الطالب»، همان تعلیقه است....
از جمله ویژگی های این شرح آن است که بنای کار شارح، بر خلاصه گویی و دوری از اطناب بی مورد بوده و مطالب را به صورت خلاصه شرح داده است.
دیگر ویژگی این شرح آن است که شارح در تألیف آن، از منابع معتبر فراوانی استفاده کرده است که از جمله آن ها عبارتند از: «الشمسیة» کاتبی (متوفی 675ق)؛ «المطالع» قاضی سراج الدین؛ «الإشارات» ابن سینا و شرح آن توسط محقق طوسی؛ «منطق المشرقیین»، «القصیدة المزدوجة»، «عیون الحکمة» و «رسالة فی اللغة» ابن سینا؛ «منطق تجرید» محقق طوسی؛ «درة التاج» قطب شیرازی فوقانی؛ «حکمة الإشراق» سهروردی؛ «معیار العلم» و «مقاصد الفلاسفة» غزالی؛ «منظومه سبزواری»؛ «حواشی الدوانی علی التهذیب»؛ «حواشی الفیض علی الحاشیة»؛ «مفتاح العلوم» سکاکی؛ «العدة» شیخ طوسی؛ «دائرةالمعارف» وجدی و....
دو مقدمه از مؤلف در ابتدای کتاب آمده که در آن، علاوه بر بیان انگیزه تدوین شرح، به منابع مورد استفاده شارح اشاره شده است.
روش کار شارح بدین صورت است که متن «الحاشیة» را در بالای صحفه آورده و سپس با انتخاب قسمتی از متن و اشاره به آن با عبارت «قوله... الخ»، به شرح آن پرداخته است. عبارت متن و حاشیه به وسیله خطی تیره از یکدیگر جدا شده است.
شارح، در مقدمه به این نکته اشاره نموده که قبل از ده سال پیش، موفق شدم تعلیقه ای بر حواشی ملاعبدالله بنگارم و مراد وی و چکیده کلمات منطقی ها را همراه با نقد برخی از آرای آنان تبیین نمایم و پاره ای از خطاهای متأخرین و معاصرین را تصحیح کنم؛ این کتاب موسوم به «مقصود الطالب»، همان تعلیقه است....
از جمله ویژگی های این شرح آن است که بنای کار شارح، بر خلاصه گویی و دوری از اطناب بی مورد بوده و مطالب را به صورت خلاصه شرح داده است.
دیگر ویژگی این شرح آن است که شارح در تألیف آن، از منابع معتبر فراوانی استفاده کرده است که از جمله آن ها عبارتند از: «الشمسیة» کاتبی (متوفی 675ق)؛ «المطالع» قاضی سراج الدین؛ «الإشارات» ابن سینا و شرح آن توسط محقق طوسی؛ «منطق المشرقیین»، «القصیدة المزدوجة»، «عیون الحکمة» و «رسالة فی اللغة» ابن سینا؛ «منطق تجرید» محقق طوسی؛ «درة التاج» قطب شیرازی فوقانی؛ «حکمة الإشراق» سهروردی؛ «معیار العلم» و «مقاصد الفلاسفة» غزالی؛ «منظومه سبزواری»؛ «حواشی الدوانی علی التهذیب»؛ «حواشی الفیض علی الحاشیة»؛ «مفتاح العلوم» سکاکی؛ «العدة» شیخ طوسی؛ «دائرةالمعارف» وجدی و....
دو مقدمه از مؤلف در ابتدای کتاب آمده که در آن، علاوه بر بیان انگیزه تدوین شرح، به منابع مورد استفاده شارح اشاره شده است.
روش کار شارح بدین صورت است که متن «الحاشیة» را در بالای صحفه آورده و سپس با انتخاب قسمتی از متن و اشاره به آن با عبارت «قوله... الخ»، به شرح آن پرداخته است. عبارت متن و حاشیه به وسیله خطی تیره از یکدیگر جدا شده است.