مقرو
لغت نامه دهخدا
مقرو. [ م َ رُوو ] ( ع ص ) خوانده شده و خوانا و قابل خواندن. مقرؤ. ( ناظم الاطباء ). آنچه خوانده شود. مقروء. مَقْری . ( از اقرب الموارد ). خوانا. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
فرهنگ فارسی
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید