مقرض

لغت نامه دهخدا

مقرض. [ م ُ رِ] ( ع ص ) وام دهنده. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به اقراض شود.

مقرض. [ م ِ رَ ] ( ع اِ ) گاز. آلتی که بدان طلا و نقره برند. مِفْرَص. ( زمخشری ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).

مقرض. [ م َ رِ ] ( ع اِ ) واحد مقارض. ( ناظم الاطباء ). رجوع به مقارض شود.

مقرض. [ م ُ ق َرْ رَ ] ( از ع ، ص ) به مقراض خردکرده. خردکرده. ریزریز کرده : بهمن سفید دارچینی ، گشنیز خشک طباشیر، پوست نارنج و ترنج ، ابریشم مقرض... بسرشند. ( تحفه حکیم مؤمن ذیل مفرح جالینوس ). هلیله کابلی ، ابریشم مقرض ،صندل سفید... بسرشند. ( تحفه حکیم مؤمن ذیل مفرح اعظم ). و رجوع به تحفه حکیم مؤمن ذیل ابریشم شود.

فرهنگ فارسی

به مقراض خرد کرده . خرد کرده . ریز ریز کرده : بهمن سفید دارچینی گشنیز خشک طباشیر

پیشنهاد کاربران

مُقرِض: وام دهنده
مُقرَض: وام گیرنده
قرض دهنده
وام دهنده
کسی که به دیگری مالی را قرض میدهد

بپرس