مقدمه تعبدی

[ویکی فقه] مقدمه مشروط به قصد قربت هنگام امتثال را مقدمه تعبدی گویند.
مقدمه تعبدی، مقابل مقدمه توصلی بوده و عبارت است از مقدمه ای که موافقت و امتثال امر آن، به قصد قربت نیاز دارد؛به بیان دیگر، در سقوط امر آن، علاوه بر ایجاد ماموربه در خارج، همراه بودن آن با قصد قربت نیز لحاظ شده است، زیرا صرف نظر از مقدمه بودن، عبادت نیز است و صرف انجام مامور به ، بدون مقارنت با قصد قربت، موجب سقوط امر آن نمی گردد.
← نمونه
چون تمام اوامر غیری، توصلی می باشد و مسئله استحقاق عقوبت و مثوبت در اوامر غیری، مطرح نیست مخصوص اوامر نفسی است (این اشکال پیش می آید) که چگونه در مورد طهارات سه گانه این امر صادق نیست و انجام آنها موجب قرب به خدا و مثوبت است؛به بیان دیگر، چه چیز سبب شده که طهارات سه گانه در عین حال که امر غیری دارد و اوامر غیری ، توصلی می باشد، قصد قربت در آنها معتبر بوده و باید به داعی امر انجام شود و بر انجام آنها نیز ثواب مترتب است؟
پاسخ
به این سؤال، پاسخ های گوناگون داده شده است، از جمله این که طهارات ثلاث ذاتاً عبادت می باشد و امر استحبابی نفسی به آنها تعلق گرفته است، و با حفظ عبادیت و استحباب نفسی، برای نماز و امثال آن، مقدمیت دارد، به صورتی که در تحقق مقدمه ، باید عبادیت و قصد قربت رعایت گردد و در نتیجه، بر موافقت آن ثواب بار می شود.