مقدّم مراغه ای، رحمت الله (میاندوآب ۱۳۰۰ش)
نظامی و فعال سیاسی ایرانی، و از نمایندگان مجلس شورای ملّی و مجلس خبرگان بررسی نهایی قانون اساسی. فرزند فتح الله. تحصیلات خود را در دبستان ادب، دبیرستان ایرانشهر و دانشکدۀ افسری به پایان برد و وارد ارتش شد. در ۱۳۲۰ش با درجۀ ستوان دومی فارغ التحصیل، و در ۱۳۳۹ با درجۀ سرهنگی بازنشسته شد. وی چهار سال از طرف ارتش به فرانسه رفت و در فعالیت های سیاسی آن دوره شرکت داشت. مدتی عضو حزب مردم به رهبری اسدالله علم بود و در ۱۳۴۲ کاندیدا و نمایندۀ مجلس شورای ملّی از شهرستان میاندوآب شد. به جز ارتش، مدتی در سازمان برنامه مشغول به کار بود. از دیگر مشاغل اوست: رئیس ادارۀ نقشه برداری وزارت کشاورزی، رئیس و مدیرعامل سازمان آب و برق ورامین و گرمسار، وکیل دادگستری، مدرس دانشگاه، و مجری طرح عمرانی گرمسار و ورامین. وی در دورۀ نمایندگی مجلس شورای ملّی، از منتقدین امیرعباس هویدا، نخست وزیر وقت، بود و به لحاظ سیاسی از همکاران نیروی سوم و حزب زحمت کشان به شمار می رفت. در آستانۀ انقلاب اسلامی ایران، تشکیلاتی به نام نهضت رادیکال راه اندازی کرد و توانست در ۱۳۵۸ به عنوان نمایندۀ مردم آذربایجان شرقی به مجلس خبرگان بررسی نهایی قانون اساسی راه یابد. وی استاندار برگزیدۀ دولت موقت در آن استان بود، امّا پس از انتقاداتی که از قوانین مصوب مجلس خبرگان انجام داد، رفته رفته مورد انتقاد شدید و شک و تردید هواداران نظام جمهوری اسلامی واقع شد. سرانجام با اشغال سفارت امریکا در تهران، اسنادی ناظر به همکاری وی با مأموران امریکایی در ایران منتشر شد و تحت تعقیب قضایی قرار گرفت. وی به امریکا مهاجرت کرد و پس از سیزده سال زندگی در آن کشور، در ۱۳۷۲ با عفو مقامات دولتی ایران به کشورش بازگشت. خاطرات وی منتشر شده است.
نظامی و فعال سیاسی ایرانی، و از نمایندگان مجلس شورای ملّی و مجلس خبرگان بررسی نهایی قانون اساسی. فرزند فتح الله. تحصیلات خود را در دبستان ادب، دبیرستان ایرانشهر و دانشکدۀ افسری به پایان برد و وارد ارتش شد. در ۱۳۲۰ش با درجۀ ستوان دومی فارغ التحصیل، و در ۱۳۳۹ با درجۀ سرهنگی بازنشسته شد. وی چهار سال از طرف ارتش به فرانسه رفت و در فعالیت های سیاسی آن دوره شرکت داشت. مدتی عضو حزب مردم به رهبری اسدالله علم بود و در ۱۳۴۲ کاندیدا و نمایندۀ مجلس شورای ملّی از شهرستان میاندوآب شد. به جز ارتش، مدتی در سازمان برنامه مشغول به کار بود. از دیگر مشاغل اوست: رئیس ادارۀ نقشه برداری وزارت کشاورزی، رئیس و مدیرعامل سازمان آب و برق ورامین و گرمسار، وکیل دادگستری، مدرس دانشگاه، و مجری طرح عمرانی گرمسار و ورامین. وی در دورۀ نمایندگی مجلس شورای ملّی، از منتقدین امیرعباس هویدا، نخست وزیر وقت، بود و به لحاظ سیاسی از همکاران نیروی سوم و حزب زحمت کشان به شمار می رفت. در آستانۀ انقلاب اسلامی ایران، تشکیلاتی به نام نهضت رادیکال راه اندازی کرد و توانست در ۱۳۵۸ به عنوان نمایندۀ مردم آذربایجان شرقی به مجلس خبرگان بررسی نهایی قانون اساسی راه یابد. وی استاندار برگزیدۀ دولت موقت در آن استان بود، امّا پس از انتقاداتی که از قوانین مصوب مجلس خبرگان انجام داد، رفته رفته مورد انتقاد شدید و شک و تردید هواداران نظام جمهوری اسلامی واقع شد. سرانجام با اشغال سفارت امریکا در تهران، اسنادی ناظر به همکاری وی با مأموران امریکایی در ایران منتشر شد و تحت تعقیب قضایی قرار گرفت. وی به امریکا مهاجرت کرد و پس از سیزده سال زندگی در آن کشور، در ۱۳۷۲ با عفو مقامات دولتی ایران به کشورش بازگشت. خاطرات وی منتشر شده است.