[ویکی نور] «امام حافظ تقی الدین ابومحمد بن عبدالله بن عبدل غنی وحید بن علی بن سرور بن رافع بن حسن بن جعفر مقدسی»، در سال 544ق، در یکی از روستاهای نابلس از سرزمین فلسطین متولد شد.
وی، سپس به دمشق مهاجرت کرد و بعد به اسکندریه و بیت المقدس و مصر و بغداد و حران و موصل و همدان و اصفهان مسافرت کرد و کتاب های بسیاری را به رشته تحریر درآورد.
وی، از بزرگان مذهب حنفیه می باشد. در احوال او ذکر شده که هر جمعه در مسجد جامع دمشق برای مردم حدیث می خواند و خود نیز تحت تأثیر این احادیث گریه می کرد و مردم را نیز به گریه می انداخت. او، همواره سحرگاهان به پا می خاست و با نماز شب و نماز صبح و قرائت قرآن روز خود را آغاز می کرد. وی، از جمله علمایی بود که به امر به معروف و نهی از منکر بسیار اهمیت می داد.
فرزندان او عبارتند از محمد، عبدالله، عبدالرحمن که هر سه جزو علمای حنفیه می باشند.
وی، بعد از سال ها تدریس و تألیف، در مصر، در سال 600ق، به وسیله بیماری درگذشت.
وی، سپس به دمشق مهاجرت کرد و بعد به اسکندریه و بیت المقدس و مصر و بغداد و حران و موصل و همدان و اصفهان مسافرت کرد و کتاب های بسیاری را به رشته تحریر درآورد.
وی، از بزرگان مذهب حنفیه می باشد. در احوال او ذکر شده که هر جمعه در مسجد جامع دمشق برای مردم حدیث می خواند و خود نیز تحت تأثیر این احادیث گریه می کرد و مردم را نیز به گریه می انداخت. او، همواره سحرگاهان به پا می خاست و با نماز شب و نماز صبح و قرائت قرآن روز خود را آغاز می کرد. وی، از جمله علمایی بود که به امر به معروف و نهی از منکر بسیار اهمیت می داد.
فرزندان او عبارتند از محمد، عبدالله، عبدالرحمن که هر سه جزو علمای حنفیه می باشند.
وی، بعد از سال ها تدریس و تألیف، در مصر، در سال 600ق، به وسیله بیماری درگذشت.
wikinoor: مقدسی،_عبدالغنی_بن_عبدالواحد