مقتنی

/moqtani/

لغت نامه دهخدا

مقتنی. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) سرمایه دار. ( غیاث ) ( آنندراج ). || سرمایه دهنده. ( غیاث ) ( آنندراج ). || ورزنده. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). کسب کننده. فراهم آورنده. جمع کننده. ( از اقرب الموارد ) ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). || مالک. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به اقتناء شود.
مقتنی. [ م ُ ت َ نا ] ( ع ص ) متصرف و مالک شده. ( ناظم الاطباء ). به دست آمده. فراهم آمده. مُکتَسَب. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - گرد آورنده ( مال ) فراهم آورنده ذخیره کننده . ۲ - لازم گیرنده ملازم ( حیا و جز آن ) ۳ - دارنده مالک .
سرمایه دار . یا ورزنده.

فرهنگ معین

(مُ تَ ) [ ع . ] (اِ فا. ) ۱ - فراهم کننده ، به دست آورنده . ۲ - مالک ، متصرف .

فرهنگ عمید

یابنده، کسب کننده.
در تصرف و مالکیت کسی درآمده، کسب شده، به دست آمده.

پیشنهاد کاربران

بپرس