مقبرهٔ نادره بیگم ( اردو: مقبره نادره بیگم ) مقبره ای از دوران گورکانی در شهر لاهور، پاکستان است که مقبرهٔ شاهزادهٔ گورکانی نادره بانو بیگم، همسر شاهزاده محمد داراشکوه را در خود جای داده است.
نادره همسر محمد داراشکوه بود که در دهه ۱۶۴۰ حاکم لاهور بود. در سال ۱۶۵۹، داراشکوه در حال جنگ با برادرش اورنگ زیب برای تاج و تخت گورکانی بود. پس از شکست داراشکوه در نبرد دورایی، او و همسرش سعی کردند از طریق گذرگاه بولان به ایران فرار کنند، اما نادره به علّت اسهال خونی و فرسودگی درگذشت. گرچه سربازان دارا فرسوده شده بودند، او سربازان باقی ماندهٔ خود را برای حمل جسد همسرش از گذرگاه به لاهور فرستاد تا در نزدیکی حرم میان میر که هر دو او را «راهنمای معنوی» خود می دانستند به خاک سپرده شود.
... [مشاهده متن کامل]
اعتقاد بر این است که تمام سنگ مرمرهای سنگین و سنگ های نیمه قیمتی این مقبره در دوران حکومت رانجیت سینگ دزدیده شده اند، و بنا را در وضعیت «ویرانی» قرار داده است. مقبره طعمهٔ «خرابکاری معاصر» هم شده است که دیوارنگاری بر روی مقبره مشهود است.
بر خلاف مقبره های دیگر گورکانی که در باغ ساخته شده اند، این مقبره در یک مخزن آب ساخته شده است. مقبره در مرکز مخزن بر روی سکوی بلند قرار دارد. مقبره گنبد هم ندارد. مخزن «اندازه ۲۰۰ تا ۲۰۰ گز گورکانی» بود. بعداً، مخزن به یک باغ گورکانی تبدیل شد. کوشک هایی در گوشه های باغ قرار دارند و از طریق یک پل بنایی در جنوب و «دروازه هایی بلند» در شمال می توان به مقبره رسید.
این پل روی سی قوس ایستاده است. محفظه مرکزی ۱۴ پا پهنا دارد و با یک غلام گردش احاطه شده است. مقبره مربع شکل از هر طرف ۴۴ پا و ۳۲ پا ۶ اینچ ارتفاع دارد. طبقه اول ۱۳ پا و با دریچه های مستطیل شکل احاطه شده است. پله های رسیدن به طبقه فوقانی در گوشه های شمال شرقی و جنوب شرقی قرار دارد. خود قبر ۶ فوت و ۱۰ اینچ طول دارد، ۲ پا و ۱۰ اینچ عرض و ۱ پا و ۸ اینچ بلندی دارد. آیات قرآن به خط نستعلیق بر روی تخته سنگ مرمر در قسمت شمالی قبر حک شده است.
نادره همسر محمد داراشکوه بود که در دهه ۱۶۴۰ حاکم لاهور بود. در سال ۱۶۵۹، داراشکوه در حال جنگ با برادرش اورنگ زیب برای تاج و تخت گورکانی بود. پس از شکست داراشکوه در نبرد دورایی، او و همسرش سعی کردند از طریق گذرگاه بولان به ایران فرار کنند، اما نادره به علّت اسهال خونی و فرسودگی درگذشت. گرچه سربازان دارا فرسوده شده بودند، او سربازان باقی ماندهٔ خود را برای حمل جسد همسرش از گذرگاه به لاهور فرستاد تا در نزدیکی حرم میان میر که هر دو او را «راهنمای معنوی» خود می دانستند به خاک سپرده شود.
... [مشاهده متن کامل]
اعتقاد بر این است که تمام سنگ مرمرهای سنگین و سنگ های نیمه قیمتی این مقبره در دوران حکومت رانجیت سینگ دزدیده شده اند، و بنا را در وضعیت «ویرانی» قرار داده است. مقبره طعمهٔ «خرابکاری معاصر» هم شده است که دیوارنگاری بر روی مقبره مشهود است.
بر خلاف مقبره های دیگر گورکانی که در باغ ساخته شده اند، این مقبره در یک مخزن آب ساخته شده است. مقبره در مرکز مخزن بر روی سکوی بلند قرار دارد. مقبره گنبد هم ندارد. مخزن «اندازه ۲۰۰ تا ۲۰۰ گز گورکانی» بود. بعداً، مخزن به یک باغ گورکانی تبدیل شد. کوشک هایی در گوشه های باغ قرار دارند و از طریق یک پل بنایی در جنوب و «دروازه هایی بلند» در شمال می توان به مقبره رسید.
این پل روی سی قوس ایستاده است. محفظه مرکزی ۱۴ پا پهنا دارد و با یک غلام گردش احاطه شده است. مقبره مربع شکل از هر طرف ۴۴ پا و ۳۲ پا ۶ اینچ ارتفاع دارد. طبقه اول ۱۳ پا و با دریچه های مستطیل شکل احاطه شده است. پله های رسیدن به طبقه فوقانی در گوشه های شمال شرقی و جنوب شرقی قرار دارد. خود قبر ۶ فوت و ۱۰ اینچ طول دارد، ۲ پا و ۱۰ اینچ عرض و ۱ پا و ۸ اینچ بلندی دارد. آیات قرآن به خط نستعلیق بر روی تخته سنگ مرمر در قسمت شمالی قبر حک شده است.
