( مقایظة ) مقایظة. [ م ُ ی َ ظَ ] ( ع مص ) تابستانه دادن کسی را مانند مشاهرة از شهر. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). قایظه مقایظة و قیاظاً و قیوظاً؛ او را برای تابستان مزدور گرفت. ( از اقرب الموارد ).
