مقاومت یهودی در اروپای تحت اشغال آلمان. مقاومت یهودیان در اروپای تحت حاکمیت آلمان انواع گوناگونی از فعالیت های زیرزمینی سازمان یافته توسط یهودیان در سراسر اروپای تحت اشغال آلمان نازی در جریان جنگ جهانی دوم را شامل می شد. به گفته یهودا بائر، مقاومت یهود تعریف به همه اقداماتی می شود که علیه قوانین و اقداماتی که آلمانی ها انجام می دادند، صورت می گرفت. [ ۱] این اصطلاح به ویژه با هولوکاست مرتبط است و شامل بسیاری از واکنش های گوناگون اجتماعی توسط افراد تحت ستم، از جمله مقاومت بدون خشونت و نیز مسلحانه توسط خود یهودیان، می شود.
به دلیل قدرت نظامی آلمان نازی و متحدانش، و همچنین سامانه اداری مبنی بر گتوسازی و دشمنی بخش های گوناگون مردم غیرنظامی محلی، تعداد کمی از یهودیان توانستند از دیدگاه نظامی در برابر راه حل نهایی مقاومت کنند. با این وجود، موارد زیادی از تلاش برای مقاومت در اشکال گوناگون دیگر وجود دارد؛ از جمله بیش از صد خیزش مسلحانه یهودی. [ ۲] از دیدگاه تاریخ نگاری جنگ جهانی دوم، بررسی مقاومت یهودیان در برابر حکومت آلمان جنبه مهمی از مطالعات هولوکاست به شمار می رود.
در ۱۹۴۰ دسترسی گتو ورشو به روزنامه های جنبش زیرزمینی لهستان قطع شد و تنها روزنامه مجاز به وارد شدن به محدوده گتو، ارگان تبلیغاتی دولت عمومی با نام Gazeta Gazydowska بود. در نتیجه، از ماه مه ۱۹۴۰ تا اکتبر ۱۹۴۱، یهودیان گتو روزنامه های زیرزمینی خود را منتشر می کردند و در آن ها اخبار امیدوارکننده ای در مورد جنگ و چشم انداز آینده ارائه می دادند. برجسته ترین آن ها توسط حزب سوسیالیست یهود و جنبش کارگری صهیونیست منتشر می شد. این دو گروه اتحادی تشکیل دادند اما دسترسی به اسلحه نداشتند. این مقالات اگرچه کشتار جنگ را نکوهش می کردند، اما در بیشتر موارد به تشویق مقاومت مسلحانه نمی پرداختند. [ ۳]
یهودیان عمدتاً در اروپای شرقی اقدام به مقاومت غیر مسلحانه می کردند. برای نمونه، یهودیان جوان غذا را به درون گتو قاچاق می کردند یا زندانیان اردوگاه های مرگ را به طور پنهانی به جنگل های اطراف سوبیبور و تربلینکا می بردند، در حالی که همتایانشان در اروپای غربی دست به مقاومت مسلحانه می زدند. [ ۴] میان آوریل و مه ۱۹۴۳، پس از اینکه مشخص شد قرار است آلمانی ها ساکنان باقی مانده گتو را به تربلینکا اخراج کنند، یهودیان اسلحه به دست گرفتند و علیه نازی ها قیام کردند. یهودیان ورشو از سازمان نبرد یهود ( ŻOB ) و اتحادیه نظامی یهود ( ŻZW ) ، با تعدادی اسلحه کمری و کوکتل مولوتف با آلمانی ها جنگیدند، و مقاومت لهستان نیز برای پشتیبانی از آن ها از بیرون اردوگاه اقدام به حمله کرد. پس از نبردهای شدید، نیروهای آلمانی که دست بسیار بالاتری داشتند گتو ورشو را آرام کردند و همه ساکنان باقیمانده را کشتند یا به مراکز کشتار تبعید کردند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه دلیل قدرت نظامی آلمان نازی و متحدانش، و همچنین سامانه اداری مبنی بر گتوسازی و دشمنی بخش های گوناگون مردم غیرنظامی محلی، تعداد کمی از یهودیان توانستند از دیدگاه نظامی در برابر راه حل نهایی مقاومت کنند. با این وجود، موارد زیادی از تلاش برای مقاومت در اشکال گوناگون دیگر وجود دارد؛ از جمله بیش از صد خیزش مسلحانه یهودی. [ ۲] از دیدگاه تاریخ نگاری جنگ جهانی دوم، بررسی مقاومت یهودیان در برابر حکومت آلمان جنبه مهمی از مطالعات هولوکاست به شمار می رود.
در ۱۹۴۰ دسترسی گتو ورشو به روزنامه های جنبش زیرزمینی لهستان قطع شد و تنها روزنامه مجاز به وارد شدن به محدوده گتو، ارگان تبلیغاتی دولت عمومی با نام Gazeta Gazydowska بود. در نتیجه، از ماه مه ۱۹۴۰ تا اکتبر ۱۹۴۱، یهودیان گتو روزنامه های زیرزمینی خود را منتشر می کردند و در آن ها اخبار امیدوارکننده ای در مورد جنگ و چشم انداز آینده ارائه می دادند. برجسته ترین آن ها توسط حزب سوسیالیست یهود و جنبش کارگری صهیونیست منتشر می شد. این دو گروه اتحادی تشکیل دادند اما دسترسی به اسلحه نداشتند. این مقالات اگرچه کشتار جنگ را نکوهش می کردند، اما در بیشتر موارد به تشویق مقاومت مسلحانه نمی پرداختند. [ ۳]
یهودیان عمدتاً در اروپای شرقی اقدام به مقاومت غیر مسلحانه می کردند. برای نمونه، یهودیان جوان غذا را به درون گتو قاچاق می کردند یا زندانیان اردوگاه های مرگ را به طور پنهانی به جنگل های اطراف سوبیبور و تربلینکا می بردند، در حالی که همتایانشان در اروپای غربی دست به مقاومت مسلحانه می زدند. [ ۴] میان آوریل و مه ۱۹۴۳، پس از اینکه مشخص شد قرار است آلمانی ها ساکنان باقی مانده گتو را به تربلینکا اخراج کنند، یهودیان اسلحه به دست گرفتند و علیه نازی ها قیام کردند. یهودیان ورشو از سازمان نبرد یهود ( ŻOB ) و اتحادیه نظامی یهود ( ŻZW ) ، با تعدادی اسلحه کمری و کوکتل مولوتف با آلمانی ها جنگیدند، و مقاومت لهستان نیز برای پشتیبانی از آن ها از بیرون اردوگاه اقدام به حمله کرد. پس از نبردهای شدید، نیروهای آلمانی که دست بسیار بالاتری داشتند گتو ورشو را آرام کردند و همه ساکنان باقیمانده را کشتند یا به مراکز کشتار تبعید کردند. [ ۵]
