مقاومت ارمنیان اشاره به مقاومت هایی است که توسط احزاب و نیروهای نظامی ارمنی در طی قتل عام ارمنیان توسط عبدالحمید دوم و طی نسل کشی ارمنیان برای دفاع از روستاها و شهرهای ارمنی طرح ریزی و اجرا شده بود. [ ۱]
تفکرات ملی گرای تُرک ها به تدریج کنترل حزب اتحاد و ترقی را که حزب حاکم در سال های جنگ جهانی اول بود به دست گرفت و نقشی بسیار تعیین کننده را در نسل کشی ارمنیان ایفا نمود. جنبش ترکان جوان که در اواسط سده نوزدهم شکل گرفت و وارثان آن، یعنی تُرک های جوان؛ نام دیگر تشکیلات اتحاد و ترقی سلطه و برتری تُرک ها را در امپراتوری عثمانی چنان طبیعی و بدیهی می دانستند که هیچ بحثی را در این باره جایز نمی شمردند. نمایندگان آنان بارها تأکید کردند که تُرک ها تنها در صورتی حقوق جوامع و ملل دیگر را به رسمیت خواهند شناخت که آن ها سلطه و برتری تُرک ها را بپذیرند. در خلال تغییرات ایدئولوژیکی که در عصر مدرن میان طبقه برگزیده حاکم به وجود آمد، و ظهور نوعثمانی گری، پان اسلامیسم و پان ترکیسم برتری مسلمین در جای خود باقی ماند، حتی آن گاه که گرایشی همه جهانی مثل عثمانیسم غلبه داشت. در دوره اصلاحات تنظیمات علی پاشا، «پس از مشاهده تلاقی علائق و آمال ملی گرایان مختلف در امپراتوری، بر نقش ویژه تُرک ها به عوان عنصر وحدت بخش تأکید نمود. »[ ۲]
این جریانات واگرا؛ نوعثمانی گری، پان اسلامیسم و پان ترکیسم و غرب گرایی جدا از تمام تفاوت هایشان در یک فرض اساسی و بنیادین اشتراک داشتند. ملی گرایی یک گروه قومی غالب که به باور آن ها یعنی تُرک ها. جنبش اتحاد و ترقی این سنت را ادامه داد و به آن رنگ و رویی تازه داد. نامق کمال، یکی از رهبران جنبش عثمانی های جوان بستر مناسب این فرایند را آماده ساخت، فرایندی که الهام بخش و چراغ راه تُرک های جوان و حزب شد، وقتی مدعی شد «ما تنها وقتی می توانیم با مسیحیان صلح کنیم که برتری ما را بپذیرند. »[ ۳] کمال عقاید برتری جویانه خود را در بستری نژادی آشکارا عیان می کرد. «تُرک ها به سبب تعداد و توان بسیار زیادشان شایستگی های فوق العاده و تحسین برانگیزی همچون وسعت آگاهی و فراست، خونسردی، بردباری و آرامش دارند، در اجتماع جایگاه برتر را از آن خود کرده اند. »[ ۴]
«حسین جاهد یالچین» صاحب امتیاز روزنامه طنین، نشریه رسمی ترکان جوان بود، از ایده سلطه و حاکمیت تُرک ها دفاع کرد و نوشت:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتفکرات ملی گرای تُرک ها به تدریج کنترل حزب اتحاد و ترقی را که حزب حاکم در سال های جنگ جهانی اول بود به دست گرفت و نقشی بسیار تعیین کننده را در نسل کشی ارمنیان ایفا نمود. جنبش ترکان جوان که در اواسط سده نوزدهم شکل گرفت و وارثان آن، یعنی تُرک های جوان؛ نام دیگر تشکیلات اتحاد و ترقی سلطه و برتری تُرک ها را در امپراتوری عثمانی چنان طبیعی و بدیهی می دانستند که هیچ بحثی را در این باره جایز نمی شمردند. نمایندگان آنان بارها تأکید کردند که تُرک ها تنها در صورتی حقوق جوامع و ملل دیگر را به رسمیت خواهند شناخت که آن ها سلطه و برتری تُرک ها را بپذیرند. در خلال تغییرات ایدئولوژیکی که در عصر مدرن میان طبقه برگزیده حاکم به وجود آمد، و ظهور نوعثمانی گری، پان اسلامیسم و پان ترکیسم برتری مسلمین در جای خود باقی ماند، حتی آن گاه که گرایشی همه جهانی مثل عثمانیسم غلبه داشت. در دوره اصلاحات تنظیمات علی پاشا، «پس از مشاهده تلاقی علائق و آمال ملی گرایان مختلف در امپراتوری، بر نقش ویژه تُرک ها به عوان عنصر وحدت بخش تأکید نمود. »[ ۲]
این جریانات واگرا؛ نوعثمانی گری، پان اسلامیسم و پان ترکیسم و غرب گرایی جدا از تمام تفاوت هایشان در یک فرض اساسی و بنیادین اشتراک داشتند. ملی گرایی یک گروه قومی غالب که به باور آن ها یعنی تُرک ها. جنبش اتحاد و ترقی این سنت را ادامه داد و به آن رنگ و رویی تازه داد. نامق کمال، یکی از رهبران جنبش عثمانی های جوان بستر مناسب این فرایند را آماده ساخت، فرایندی که الهام بخش و چراغ راه تُرک های جوان و حزب شد، وقتی مدعی شد «ما تنها وقتی می توانیم با مسیحیان صلح کنیم که برتری ما را بپذیرند. »[ ۳] کمال عقاید برتری جویانه خود را در بستری نژادی آشکارا عیان می کرد. «تُرک ها به سبب تعداد و توان بسیار زیادشان شایستگی های فوق العاده و تحسین برانگیزی همچون وسعت آگاهی و فراست، خونسردی، بردباری و آرامش دارند، در اجتماع جایگاه برتر را از آن خود کرده اند. »[ ۴]
«حسین جاهد یالچین» صاحب امتیاز روزنامه طنین، نشریه رسمی ترکان جوان بود، از ایده سلطه و حاکمیت تُرک ها دفاع کرد و نوشت:
