مقاومت بلژیک

مقاومت بلژیک ( فرانسوی: Résistance belge ، هلندی: Belgisch verzet ) عبارتی است که برای اشاره جنبش های مقاومت مخالف اشغال بلژیک توسط آلمان نازی طی جنگ جهانی دوم استفاده می شود. این مقاومت توسط سازمان های مختلفی انجام می شد. گروه های مختلف سیاسی در مناطق جغرافیایی متفاوت دست به مقاومت در برابر نیروهای اشغالگر زدند. در این مقاومت هم مردان و هم زنان بلژیک شرکت داشتند. مقاومت بلژیک شامل خرابکاری در زیرساخت های نظامی آلمان ها، ترور نیروهای نظامی آلمانی، و همچنین انتشار روزنامه های زیرزمینی می شد.
تخمین زده می شود که طی جنگ جهانی دوم پنج درصد از کل مردم بلژیک در فعالیت های مرتبط با مقاومت علیه نیروهای نازی شرکت داشته اند. [ ۱] همچنین تخمین ها دربارهٔ تعداد کشته های فعال در این مقاومت به ۱۹ هزار نفر معادل ۲۵ درصد اعضای آن می رسد. [ ۲]
نیروی نظامی آلمان در ۱۰ مه ۱۹۴۰ به بلژیک که در جنگ بی طرفی خود را اعلام کرده بود، حمله کردند. پس از ۱۸ روز نبرد بلژیک، در ۲۸ مه ارتش این کشور تسلیم شد و بلژیک به اشغال آلمان درآمد. در طول درگیری ها، بین ۶۰۰۰۰۰[ ۳] تا ۶۵۰۰۰۰ هزار[ ۴] نفر از مردان بلژیکی ( نزدیک به ۲۰ درصد از جمعیت مرد کشور ) [ ۵] در قالب ارتش این کشور در جنگ شرکت کردند. بسیاری از این سربازان اسیر شدند. لئوپولد سوم، پادشاه بلژیک و فرمانده کل نیروهای مسلح این کشور نیز در ۲۸ مه تسلیم آلمانی ها شد و به زندان افتاد. در ۱۸ ژوئن همان سال، هیئت دولت بلژیک به بوردو فرانسه گریخت، جایی که دولت در تبعید فرانسه نیز چند روز قبل به آنجا فرار کرده بود. در همان روز، دولت در تلگرافی به پادشاه زندانی بلژیک استعفای خود را اعلام کرد. این دولت در تبعید بعداً و با اشغال کامل فرانسه به لندن نقل مکان کرد. [ ۶]
در ۲۱ ژوئن مارسل هنری جاسپار، وزیر بهداشت بلژیک، بدون اجازهٔ دولت به لندن رفت. او در ۲۳ ژوئن در رادیو بی بی سی سخنرانی کرد و اظهار داشت که به مبارزه علیه آلمانی ها ادامه خواهد داد. [ ۶] [ ۷] این عمل یکی از اولین نشانه های مقاومت علیه نیروهای آلمانی بود.
اولین اعضای مقاومت بلژیک، سربازان سابق و به ویژه افسرانی بودند که از اسارت اردوگاه های جنگی آلمان آزاد می شدند. [ ۸] با این وجود مقاومت در چند ماه اول اشغال کند و ضعیف بود. [ ۹] شکست آلمان در نبرد بریتانیا، تشدید سیاست های آلمان در بلژیک اشغالی، به ویژه آزار و اذیت یهودیان بلژیکی و استفاده از شهروندان بلژیک در برنامه های کار اجباری، به شکلی فزاینده شهروندان بلژیک را به سوی مقاومت سوق داد. [ ۱۰] با حملهٔ آلمان به اتحاد جماهیر شوروی در ژوئن سال ۱۹۴۱، کمونیست ها نیز که قبلاً در جنگ بی طرف بودند به صورت گسترده به مقاومت پیوستند و گروه های جداگانهٔ خود را تشکیل دادند. [ ۱] در طول جنگ جهانی اول، بلژیک که به مدت چهار سال توسط آلمان اشغال شده بود، شبکه ای از مقاومت مؤثر ایجاد کرده بود. این مقاومت در جنگ جهانی اول الهام بخش تشکیل گروه های مشابه در ۱۹۴۰ بود. [ ۱۱]