مقام اعلی، آرامگاه سید علی محمد باب ( بنیان گذار آیین بابی ) است. این آرامگاه در دامنه کوه کرمل واقع در شهر حیفا اسرائیل قرار دارد. این محل پس از روضه مبارکه ( آرامگاه بهاءالله ) ، دومین مکان مقدّس برای بهائیان به شمار می آید.
... [مشاهده متن کامل]
بهاءالله در سال ۱۸۹۰ میلادی، حدود ۶۰ سال قبل از تشکیل دولت اسرائیل؛ در لوحی موسوم به لوح کرمل این محل را برای قرار گرفتن مقبرهٔ باب و مراکز اداری بهائی تعیین کرده بود. در تابستان ۱۸۹۱، بهاءالله، خود، نقطه ای در قسمت شمالی دامنهٔ کوه را برای آرامگاه باب انتخاب کرده و به فرزند ارشد خود، عبدالبهاء، نشان داد. عبدالبهاء شروع به ساخت مقبره ای با نه اتاقک نمود که در سال ۱۹۰۹ تکمیل شد. در ۲۱ مارس ۱۹۰۹ ( مطابق با نوروز ) بقایای پیکر باب که پس از تیرباران از ایران به حیفا منتقل شده بود به دست عبدالبهاء در این محل به خاک سپرده شد. اندکی پس از درگذشت عبدالبهاء، شوقی افندی کار نظارت بر اضافه کردن سه اتاقک دیگر به این بنا را بر عهده گرفت و مقبره تبدیل به بنایی با ۹ اتاقک متقارن شد.
در اوایل دههٔ ۱۹۴۰ طراح و معمار کانادایی ویلیام مکسول بنایی فوقانی برای این مقبره طراحی کرد و در اکتبر ۱۹۵۳ بنای فوقانی مقبره تکمیل شد. اولین آجر گنبد طلائی این بنا در آوریل ۱۹۵۳ در جای خود قرار گرفت و کار آجرکاری این گنبد در اوت همان سال خاتمه یافت. شرکت سازنده آجرهای طلائی بیش از ۱۲٬۰۰۰ آجر تولید کرد، حدود ۱۰٬۵۰۰ آجر بر روی گنبد قرار گرفت و باقی آن انبار شد. کل آجرهای گنبد هیچ همپوشانی ندارند؛ و دارای قطر ۲۰ میلی متر در ابتدا و ۶ میلی متر در انتها هستند.
بیت العدل اعظم در سال ۱۹۸۷ تصمیم گرفتند طبقات و باغ های اطراف آرامگاه باب را مطابق با طرحی که عبدالبهاء تعیین نموده بود تکمیل نمایند. کار توسعه و ساخت طبقات نوزده گانه اطراف این بنا در سال ۱۹۹۰ میلادی آغاز شد و ۱۱ سال بعد به اتمام رسید.
مقام اعلی و ساختمان های پیرامون قوس کوه کرمل، شامل دارالتبلیغ بین المللی، دارالتشریع مقر بیت العدل اعظم، و دارالآثار محل نگه داری آثار، متون و سایر اشیای به جای مانده از شخصیت های اصلی بهائی، به همراه چند ساختمان دیگر موجود در مقامات و باغ های بهائی، و همچنین روضه مبارکه مقبره بهاءالله، شارع دیانت بهائی در تاریخ ۸ ژوئیه ۲۰۰۸ به عنوان میراث جهانی در فهرست یونسکو ثبت شد.
... [مشاهده متن کامل]
بهاءالله در سال ۱۸۹۰ میلادی، حدود ۶۰ سال قبل از تشکیل دولت اسرائیل؛ در لوحی موسوم به لوح کرمل این محل را برای قرار گرفتن مقبرهٔ باب و مراکز اداری بهائی تعیین کرده بود. در تابستان ۱۸۹۱، بهاءالله، خود، نقطه ای در قسمت شمالی دامنهٔ کوه را برای آرامگاه باب انتخاب کرده و به فرزند ارشد خود، عبدالبهاء، نشان داد. عبدالبهاء شروع به ساخت مقبره ای با نه اتاقک نمود که در سال ۱۹۰۹ تکمیل شد. در ۲۱ مارس ۱۹۰۹ ( مطابق با نوروز ) بقایای پیکر باب که پس از تیرباران از ایران به حیفا منتقل شده بود به دست عبدالبهاء در این محل به خاک سپرده شد. اندکی پس از درگذشت عبدالبهاء، شوقی افندی کار نظارت بر اضافه کردن سه اتاقک دیگر به این بنا را بر عهده گرفت و مقبره تبدیل به بنایی با ۹ اتاقک متقارن شد.
در اوایل دههٔ ۱۹۴۰ طراح و معمار کانادایی ویلیام مکسول بنایی فوقانی برای این مقبره طراحی کرد و در اکتبر ۱۹۵۳ بنای فوقانی مقبره تکمیل شد. اولین آجر گنبد طلائی این بنا در آوریل ۱۹۵۳ در جای خود قرار گرفت و کار آجرکاری این گنبد در اوت همان سال خاتمه یافت. شرکت سازنده آجرهای طلائی بیش از ۱۲٬۰۰۰ آجر تولید کرد، حدود ۱۰٬۵۰۰ آجر بر روی گنبد قرار گرفت و باقی آن انبار شد. کل آجرهای گنبد هیچ همپوشانی ندارند؛ و دارای قطر ۲۰ میلی متر در ابتدا و ۶ میلی متر در انتها هستند.
بیت العدل اعظم در سال ۱۹۸۷ تصمیم گرفتند طبقات و باغ های اطراف آرامگاه باب را مطابق با طرحی که عبدالبهاء تعیین نموده بود تکمیل نمایند. کار توسعه و ساخت طبقات نوزده گانه اطراف این بنا در سال ۱۹۹۰ میلادی آغاز شد و ۱۱ سال بعد به اتمام رسید.
مقام اعلی و ساختمان های پیرامون قوس کوه کرمل، شامل دارالتبلیغ بین المللی، دارالتشریع مقر بیت العدل اعظم، و دارالآثار محل نگه داری آثار، متون و سایر اشیای به جای مانده از شخصیت های اصلی بهائی، به همراه چند ساختمان دیگر موجود در مقامات و باغ های بهائی، و همچنین روضه مبارکه مقبره بهاءالله، شارع دیانت بهائی در تاریخ ۸ ژوئیه ۲۰۰۸ به عنوان میراث جهانی در فهرست یونسکو ثبت شد.
